Gisterenavond was de jaarlijkse ledenvergadering waarbij de raadsfractie van GroenLinks verantwoording moet afleggen over het werk van het afgelopen jaar. Op die vergaderingen krijgt de fractie vaak heel wat kritische vragen over zich heen. De kunst is kalm te blijven.
Voor mij was het nog een beetje extra spannend omdat het afgelopen jaar ook mijn eerste jaar als fractievoorzitter van GroenLinks was. Dan beschouw je kritiek soms onterecht te snel als aanval. Dus had ik me voorgenomen niet in het defensief te gaan. Als er kritiek is die terecht is, dan moet je die gewoon ronduit erkennen. Ik wilde met een open instelling de vergadering in.
Des te opvallender was het dat het jaarverslag binnen een half uur besproken was. Het leverde welgeteld drie kritische vragen op. Geen keiharde meningsverschillen, geen politieke conflicten, niets van dat al.
Je zou bijna gaan denken dat ik het goed gedaan heb het afgelopen jaar.
Voor mij was het nog een me voorgenomen niet keiharde meningsverschillen.