De ‘Clash of Culture’ van GroenLinks werd wellicht nog het meest pregnant omschreven door Frans Maas, die bekende nog nooit dansers, schilders, een dichteres en bands op dezelfde avond op het zelfde podium gezien te hebben. En laat dat nu precies de bedoeling geweest te zijn.
Ik was positief verbaasd dat een volle zaal mensen, die waarschijnlijk voor iets anders kwamen, toch aandachtig en muisstil keek en luisterde naar een dansduo en een dichteres. Dat zegt natuurlijk allereerst iets oder de kwaliteit van respectievelijk Jeugddansgezelschap De Stilte en dichteres Leonie Ruissen, maar het zegt ook veel over het publiek. Je kunt dus in Breda wel gewoon aandacht krijgen voor kunstvormen die zogenaamd elitair of hoogdrempelig zijn.
Dat het Bredase publiek best in is voor iets onverwacht, bleek ook uit het feit dat halverwege de avond de bovenzaal van de Boulevard redelijk vol stond met mensen. En op een doordeweekse dag is het niet vanzelfsprekend dat mensen de stad in gaan. Achteraf had ik de avond wellicht beter in het weekeinde kunnen houden, maar soit.
Zeer geslaagd vond ik het experiment van de gitaar die in debat ging met een verfkwast. Op een voor gitaar bewerkte compositie van Phillip Glass beschilderden kunstenaars Stanley van der Meer en Yur Rozenberg ‘live’ een doek van twee bij twee meter. Een soort analoge vj’s, noemde ik het maar.
De avond werd spetterend geopend door de E-Team, een band rond rondom Leo van Lieshout, bestaande uit leerlingen van The Loads, die enkele maanden eerder in het kader van een muzikaal uitwisselingsproject naar Addis Abeba in Ethiopië waren geweest. Leo had zijn olievaten weer eens van stal gehaald, waar van harte op losgedrumd werd. De band Horanta was van het kaliber veel invloeden uit even zoveel windstreken, overgoten met een zwaar experimenteel sausje’. Goed, niet iedereen trok het, terwijl anderen juist helemaal opgingen in de neo-flowerpowerklanken. De avond werd afgesloten door de folkpunkers van Stuart O’Malley and the Whisky-gullivers.
Nog even los van het feit dat ik het leuk vindt om als GroenLinks-fractie ook op onconventionele wijze aan het publieke debat in de stad deel te nemen, is het natuurlijk ook leuk om eens zo’n avond te mogen organiseren. Maar alles heeft zijn keerzijde, en uiteraard had ik dat al kunnen weten als vrijwilliger van Breda Barst. Terwijl iedereen al lang en breed op bed ligt, reed ik als roadie nog heen en weer om de backline van de laatste band terug te brengen en een levensgroot schilderdoek af te leveren op het fractiekantoor van GroenLinks. Politicus ben je 24 uur per dag.
Een geslaagde avond was het zeker. Heb je de foto’s nog voor meer dingen gebruikt?
groet, Richard
[sÇ: heb eigenlijk geen tijd gehad om ze op de site te zetten. zal dat maar eens snel gaan doen.]