De commissie Mens en Maatschappij wilde een rondleiding door de nog net niet afgewerkte nieuwbouw van het Museum voor Grafische Vormgeving. Ik had nog gehoopt op plaatjes van politici met knalgele beschermhelmen op, maar dat viel tegen.
„Waren wij nu uiteindelijk voor of tegen het museum”, vroeg Rian me aan het begin van de rondleiding. Dat was een moeilijke vraag. Onze fractie was namelijk ooit voor (pro-cultuur), toen tegen (te duur), toen weer voor (het geld is gevoteerd, nu gaan we met een positieve houding meedenken), toen weer tegen (ja, maar we gaan natuurlijk niet een deel van het monumentale gebouw slopen), toen weer voor (het is nu toch al gesloopt en nu gaan we er potjandorie ook het mooiste museum van Nederland van maken). Ik kwam tot de conclusie dat we vier keer voor en drie keer tegen zijn geweest. Per saldo waren we dus voor.
Dat nu uitgerekend de GroenLinks-wethouder er voor zorgt dat het museum op tijd en ook nog eens binnen het beschikbare budget afkomt, mag in het Bredase om tal van redenen een wonder heten. Aan de andere kant, we waren het eigenlijk ook wel aan onze stand verplicht.
Maar de grote vraag is natuurlijk: is er ook genoeg geld gereserveerd voor de exploitatie?
[sÇ: breda heeft een historie van overschrijdingen in de oprichtingskosten èn de exploitatiekosten. het eerste blijft binnen het budget, het tweede lijkt dat ook te doen. dat zou niet alleen uniek zijn, maar statistisch zelfs een wonder.]
Klinkt een beetje als kontendraaien :-)
Maar ik snap niet hoe de politieke besluitvorming er uit ziet in Breda als er 7 keer gestemd wordt over het museum in een steeds verder statium…
[sÇ: tja, zo gaat dat nu eenmaal. eerst stem je over een haalbaarheidsstudie, daarna over enkele scenario’s, daarna over het doorontwikkelen, daarna over het voteren van geld, vervolgens over een voorlopig ontwerp en daarna ook nog eens over een definitief ontwerp. en in het geval van dit museum moest er ook ergens nog gestemd worden over het slopen van een deel van een monumentaal gebouw om het museum te kunnen vestigen.]
@ sÇ: en worden daarbij dan ook specialisten geraadpleegd? Mijn ervaring (vanuit de andere kant) komt alles dat de gemeenteraad er uit stemt uiteindelijk toch weer terug in het ontwerp, maar dan tegen het dubbele tarief, omdat dan alles omgegooid dient te worden. Hierdoor ontstaan 75% van de budgetoverschrijdingen bij projecten die door gemeenten worden aanbesteed. Tevens laakt het veel gemeenten aan een fatsoenlijke bouwkundige dienst die als echte ervarings professional gesprekspartner is van de bouw-wereld. Wellicht daarom dat ze bij ons op de HTS vroeger altijd zeiden: “als je nergens meer kunt werken, kun je altijd nog bij de gemeente aan de slag”. Een vooroordeel, maar misschien ook niet.
[sÇ: ik weet dat het je expertisegebied is. er is bij gemeenten een perverse prikkels om dingen uit een ontwerp weg te bezuinigen zodat het plan goedkoper lijkt en de gemeenteraad ermee instemt. meerkosten achteraf zal de raad altijd accorderen, je kunt immer geen half gebouw laten staan. gelukkig is dat de laatste tijd een beetje aan het veranderen, blijkt nu wel.]
@ sÇ: Gelukkig wel. Het is een verkwisting van gemeenschapsgeld dat veel beter besteed kan worden aan mensen die het hard nodig hebben.
[sÇ: mee eens, alhoewel een vervolgcursus ‘aanbesteden voor gevorderden’ in overheidsland nog steeds welkom is.]