Op dag één van het rookverbod zijn de café’s onvermurwbaar. Waar een dag eerder nog volop en vrolijk werd gepaft, wordt het rookverbod nu strikt gehandhaafd. Alleen in Nederland kan het bestaan dat men zo gezagsgetrouw is.
Het hele café was dan ook leeg. Iedereen, werkelijk iedereen zat buiten. Nu kon dat vandaag ook prima, maar de zomer kan ook niet eeuwig duren. Ook niet in Nederland.
Ik vraag me werkelijk af wat er gebeurd is. Nederland pretendeerde toch altijd het land te zijn van de individuele vrijheid, van het sociale experiment. Het land van geloofsvrijheid, softdrugs en euthanasie. Het land waar provo zich verzette tegen de gevestigde orde. Het land van gezonde anarchie als de wetgever wat te ver ging.
Niets van dit alles. Het rookverbod wordt strikt gehandhaafd. In koffieshops mogen alleen nog pure joints gerookt worden. Daar zit immers geen tabak in. Of, zoals een Amsterdamse koffieshophouder op CNN over het rookverbod in de koffieshops zei: „In andere landen zoeken ze de marihuana in een sigaret. In Nederland zoeken ze de sigaret in de marihuana.”
Ach mijn Amerikaanse vriendin verklaarde ons voor gek dat we er tabac in draaien. “What? Tabacco in a joint? Please give me the pure stuff” Heerlijk. En na twee hijsen dan ook zo stoned als een garnaal. Niks gewend.
[sÇ: dat zal ze leren.]