arbeidsmarkt – selcuk.nl

De Vragensteller – di 21 juli 2009

Niets te doen tijdens het reces? Welnee. Er zijn altijd wel journalisten te vinden die iets willen weten. En er is de Tour de France die ik de hele middag kan volgen op de televisie die normaal de hele dag op pagina 101 staat. En als je dan toch nog tijd over hebt, kan ik altijd nog een set schriftelijke vragen stellen aan het Bredase college.

Geacht college,

Het aantal aanvragen bij de gemeentelijke kredietbanken zal vanaf het derde kwartaal naar alle waarschijnlijkheid fors gaan stijgen als gevolg van de economische crisis en de daarmee gepaard gaande toename van de werkloosheid. Dit staat te lezen in het VNG-magazine nr. 17 van afgelopen weekeinde. Veel kredietbanken kampen nu al met toenemende werkdruk, niet als gevolg van de crisis, maar omdat het aantal klanten dat als gevolg van een scheiding in de problemen komt, toeneemt en doordat de financiële constructies die mensen aangaan steeds ingewikkelder worden en de gevolgen daarvan vaak nu pas zichtbaar worden.

Door de ongekend hard oplopende werkloosheid zal na de zomer het aantal mensen dat een aanvraag doet voor schuldhulpverlening ongetwijfeld nog verder toenemen. De vrees is dat daarmee de wachttijden ook fors zullen oplopen. Een wachttijd van enkele maanden is te lang en zorgt ervoor dat mensen onnodig veel verder in de problemen raken. Bij schuldhulpverlening is het van belang om zo snel mogelijk in te kunnen grijpen en mensen te begeleiden om te voorkomen dat de schuldenproblematiek verder toeneemt. Derhalve de volgende vragen:

Is het aantal aanvragen voor schuldhulpverlening in het eerste halfjaar van 2009 toegenomen t.o.v. dezelfde periode in 2008? Zo ja, hoe groot is de toename?
Hoe lang zijn de wachttijden bij de Kredietbank vanaf het moment van aanmelding?
Is er voldoende bezetting om de te verwachten extra aanvragen voor schuldhulpverlening te kunnen behandelen?
Is het mogelijk en bent U bereid (tijdelijk) extra personeel in dienst te nemen om de te verwachten hausse aan aanvragen tijdig te kunnen behandelen en mensen te begeleiden met hun financiën. Zo ja, op welke termijn kunnen deze mensen aan het werk gaan?

Met kredietwaardige groet,

Selçuk Akinci

Over de Rooie – za 1 mei 2009

De lokale afdeling van de SP had in het kader van de dag van de arbeid een demonstratie tegen de crisis georganiseerd. Of eigenlijk, een demonstratie tegen de verhoging van de AOW-leeftijd. Geheel onterecht bestempelen zowel het kabinet als de SP deze maatregel als crisisbestrijding.

Wat mij betreft is er niets mis mee om de pensioenleeftijd wat te verhogen. Om maar even in mijn eigen omgeving te kijken: mijn moeder heeft nog helemaal geen zin om over vier jaar te stoppen met werken. En, hoewel het nog ver weg is, ik kan me ook niet voorstellen dat het straks op mijn 65e van de één op de andere dag afgelopen is.

Voor fysiek werk ligt dat weer anders. Een stratemaker houdt het echt niet tot het eind van zijn loopbaan vol om te werken. En ook een fabrieksarbeider heeft het op een gegeven moment wel gehad. Nu wil het toeval dat mensen in deze beroepsgroepen vaak op jongere leeftijd begonnen zijn met werken. Het GroenLinks-voorstel om de AOW-leeftijd te koppelen aan het aantal arbeidzame jaren, is wat dat betreft een stuk sympathieker.

Maar ja, dat krijg je natuurlijk weer niet op een spandoek. Dus heb je aan de ene kant het kabinet dat vindt dat iedereen maar langer door moet werken, en aan de andere kant een handjevol verlopen socialisten die met een gestolen slogan te keer gaan tegen elke modernisering van de Nederlandse arbeidsmarkt.

Ik ben maar thuis gebleven.

Homo Assidens – di 8 apr. 2008

Speeddaten

Het was leuk georganiseerd, ik kan niet anders zeggen. De Wet Werk en Bijstand kan best saaie materie zijn, maar de opzet was origineel.

Als de commissie ergens over bijgepraat moet worden, gebeurt dat vaak in ellenlange monologen, begeleid door een Powerpoint-presentatie. Deze keer was dat niet zo. Eerst gingen we in vijf sessies van zes minuten speeddaten met alerlei reïntegratiebureau’s. Vervolgens was er een Rondom Tien-achtige discussie over drie facetten van de inkomenspolitiek: de evaluatie van vier jaar Wet Werk en Bijstand, het regionale arbeidsmarktbeleid en als toetje ook nog de nieuwe Wet Sociale Werkvoorziening.

Kortgezegd: sinds de invoering van de WWB is het aantal cliënten van de bijstand met 13 procent gedaald. Breda is binnen de budgetten gebleven en heeft meer dan gemiddeld mensen uit de uitkeringssituatie weten te krijgen. Dat is goed nieuws, want als je kunt werken is dat altijd fijner dan zonder werk zitten.

In de periode tot 2011 moet het bestand nog eens met 25% dalen. Da’s een flinke opgave en in eerste instantie leek hij mij onhaalbaar. De meeste reïntegratiebureaus waren daar minder somber over. Alleen zal het niet vanzelf gaan. Het zou overigens ook wel een beetje helpen als de economie blijft aantrekken en zich niet te veel aantrekt van de kredietcrisis. Daarnaast wil Breda ook nog eens 250 NUGgers extra aan het werk hebben. NUGgers is een lelijk woord voor niet-uitkeringsgerechtigden zonder werk.

Ja, die kredietcrisis dus. Niet te veel van aantrekken. Banken handelen al sinds het begin van hun bestaan in niet-bestaand geld dat wordt uitgeleend aan mensen die iets willen kopen wat ze niet kunnen betalen. Het is eigenlijk bijzonder dat dat niet al veel eerder misgegaan is. Voor de economie hoeft dat niet zoveel uit te maken, zolang het consumentenvertrouwen maar een beetje op peil blijft. Of althans, in ieder geval het uitgavenpatroon. Nu kan je met geld grosso modo drie dingen doen: beleggen, sparen en uitgeven. Beleggen is een risicovolle optie en je geld op een bank zetten lijkt ook niet de meest wijze keuze nu de ene na de andere bank in financiële nood komt. Gewoon lekker uitgeven dat geld. Da’s voor iedereen het beste.