The Week of Hell eindigde gisteren met een hemeltergend slecht debat over de Cultuurvisie. Ambitieloos, zeiden CDA, PvdA en VVD, en niet vernieuwend.
Nu mag je dat van mij absoluut vinden. Maar dan wil ik van deze partijen ook ambities horen. En die waren er niet. Het CDA kwam niet verder dan orgelconcerten, de PvdA noemde Muzipo en Breda’97 noemde de gratis openstelling van de Grote Kerk als ambitie. En het allerergste was dat ze ineens allemaal vonden dat er te weinig geld was voor cultuur.
Ik dacht dat ik gek werd. Orgelconcerten, Muzipo, gratis toegang? Allemaal leuke ideeën, maar dat is toch geen visie of ambitie. Wie gebrek aan ambitie signaleert moet daar een eigen vergezicht tegenover stellen. Ik hoorde ze niet.
Tuurlijk, er valt op punten best wat kritiek te leveren op het huidige document. Maar een visie is dynamisch, wordt mettertijd groter en breder. En de meest belangrijke trendbreuk in deze visie ten opzichte van het verleden, is dat eindelijk niet langer het stadskantoor bepaalt wat er in de stad moet gebeuren, maar dat de gemeente reageert op de initiatieven vanuit het culturele veld. Voor Breda is die omslag gelijk aan een revolutie.
Toen de vrienden van de PvdA en het CDA ook nog eens begonnen over de middelen, was de maat voor mij echt vol. Als er één partij is geweest die de afgelopen jaren telkens weer extra cultuurgelden voor de poorten van de hel weg moest slepen, dan was het GroenLinks wel. Met de grootste moeite en zonder te veel medewerking van juist deze partijen mocht GroenLinks de gelden voor cultuur en erfgoed veilig proberen te stellen. Soms met enkele tonnen, soms zelfs maar enkele tienduizenden euro’s. Wie nu zeurt over beperkte middelen heeft zeker gelijk maar moet ook bij zichzelf te raden gaan. En vervolgens bij de eerste de beste gelegenheid samen met GroenLinks boter bij de vis leveren. Ik wacht.
Ik heb de discussie over de evaluatie van het Fonds Maatschappelijke Ontwikkeling niet eens meer bijgewoond. Ik was er redelijk positief over, maar had ineens niet meer zo de behoefte dat ook nog eens met woorden kracht bij te zetten. Ik was er klaar mee deze week.
