Eindelijk was het zover: het Nationaal Museum voor Grafische Vormgeving, inmiddels omgedoopt tot Graphic Design Museum, werd geopend. Door niemand minder dan hare koninklijke majesteit, de koningin.
De openingshandeling was dan wellicht niet heel spectaculair, het museum zelf is meer dan de moeite waard. Niet zomaar een affiche-museum, maar een overzicht van de veelheid aan disciplines binnen de vormgeving. De rood-gele ontwerpen van Van Nelle koffie bijvoorbeeld, of het papiergeld van de bejubelde Ootje Oxenaar.
Aanvankelijk waren de raadsleden weggestopt in het museumcafé, vanaf waar zij de opening vanaf een beeldscherm konden volgen. Op het laatste moment werd deze misser nog enigszins rechtgezet door in ieder geval de fractievoorzitters nog een plaats te geven in het auditorium. Bij de koningin dus.
Nu heb ik zelf niet de indruk dat hare majesteits glorie op mij afstraalt door in dezelfde ruimte te zitten en heb ik ook niet de behoefte gevoeld om haar aan te spreken of een handje te geven. Mij dunkt dat Beatrix al door genoeg mensen wordt lastiggevallen. En uiteraard waren er ook onder de 225 genodigden mensen die het niet konden laten de koningin vast te leggen op fototoestel of telefoon. Gênant. Je vraagt je onwillekeurig af of dit soort plichtplegingen haar niet de koninklijke strot uitkomt.
Gelukkig heeft de koningin een bijzondere belangstelling voor kunst en design. Dat de rondleiding door het museum haar uitermate goed bevallen is, geloof ik dan ook meteen. Ik kan ‘m iedereen in ieder geval van harte aanbevelen.
Grappig, ik las het in de Cobouw en dacht meteen: Zou Selçuk daarbij zijn geweest. Je hebt mijn gedachten vraag beantwoord. Ze mikken op 40.000 bezoekers per jaar las ik in diezelfde Cobouw. Ik hoop het voor ze. Binnenkort maar eens een kijkje gaan nemen.
[sÇ: kunnen we meteen een kop koffie drinken.]
Jij moet mij morgen vooral niet lezen.
[sÇ: dat maak ik zelf wel uit.]