Tag: jowi

Homo Discens – vr 16 mei 2008

Jowi

Jowi, een Keniaan afkomstig uit de omgeving van Kisumu die ik via Jaap in Kenya heb leren kennen, was voor zijn vervolgstudie weer even in Nederland. Dat beloofde een authentiek Keniaanse maaltijd en ‘some serious business’, Jowi’s eufemisme voor een avond stevig drinken.

Tijdens de lange discussies die volgden, vertelde Jowi hoe hij ooit aan zijn studie is begonnen. In tegenstelling tot in Nederland, is studeren in Kenya namelijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Om überhaupt toegelaten te worden, moest hij een toelatingsexamen afleggen. En daarvoor het benodigde bedrag op tafel leggen.

Op een goed moment ging Jowi naar zijn oma om haar ervan te overtuigen dat zij haar laatste koe moest verkopen zodat Jowi kon gaan studeren. Het was een lang gesprek, waarbij zijn oma hem vertelde dat zij al haar vee al had verkocht. De laatst overgebleven koe had ze bewaard. Die moest geserveerd worden bij de maaltijd op haar begrafenis.

Oma Jowi ging pas overstag nadat Jowi beloofd had te zorgen dat er op haar begrafenis te eten zou zijn. Net voordat Jowi, inmiddels afgestudeerd met baan en in relatief goede doen, naar Nederland afreisde, overleed zijn grootmoeder. Voor de maaltijd bij de begrafenis had Jowi een koe, enkele geiten en voldoende drank ingekocht om zijn belofte meer dan in te lossen.

Homo Animadvertens – za 29 sept. 2007

Mr. Jowi en ik

Ik had mijn vegetariërschap voor een dag opgegeven. Er zou Keniaans gekookt gaan worden en dat gaat nu eenmaal niet zonder vlees. Vegetariërs kunnen maar beter naar India op vakantie.

Jowi heb ik leren kennen in Kenia, nu zo’n twee jaar geleden. Hij was de begeleider en persoonlijke vriend van Jaap die in die periode stage liep. Toen Jowi naar Nederland wilde komen om een aanvullende studie te doen, en men druk op zoek was naar sponsoren, had ik niet veel tijd nodig voordat ik besloot medesponsor te worden. En daar stond dus kennelijk deze sponsor-ontvangst tegenover.

Jowi had gekookt. Traditioneel Keniaans. Minder traditioneel was de fles waar hij later die avond mee kwam aanzetten. Zappa. Een soort blauwe Sambuca uit Zuid-Afrika. Mierenzoet en, volgens het etiket, „too cool to hang out with myself”. Ofwel: of je Zappa altijd met meerdere mensen samen wilt drinken. En dat was dan weer helemaal geen probleem. Of, zoals hetzelfde etiket ons wist te melden: „he who lives with the most Zappa’s wins.”

Homo Salutor – do 28 sep. 2006

De laatste dag van de algemene beschouwingen. Het was, zoals eigenlijk al sinds Prinsjesdag, druk in het Tweede Kamergebouw. Zo liep er de hele dag een delegatie van de Nationale Jeugdraad rond. En laten ze nu net de grote vergadertafel in mijn wekkamer ontdekt hebben als ideale hang- en schreeuwplek. De arbeidsproductiviteit leed er weer eens zichbaar onder.

Het was om nog een tweede reden een bijzondere dag. Tijdens mijn Kenya-reis had ik via Jaap Mr. Ottienna Jowi leren kennen. Jowi ziet voor zichzelf een toekomst weggelegd in het Kenyaanse parlement, en hij maakte daar dan ook veelvuldig grappen over. Ik had hem beloofd dat hij, wanneer hij eens naar Nederland zou komen, hij van mij een rondleiding door ons parlement zou krijgen. Gisteren was het zover. Jowi had geen mooier moment in het parlementaire jaar kunnen uitkiezen.

Jowi kan straks met trots melden dat hij het debat tussen Wouter Bos en Maxime Verhagen vanaf de publieke tribune van de Tweede Kamer heeft gezien. “The future prime minister?”, vroeg hij, wijzend naar Bos. “Probably”, antwoordde ik. Hoewel Jowi geen woord kon verstaan van het debat, genoot hij zichtbaar van de grootse gebaren en overdreven intonatie die de politici aan de dag legden. Oja, en hij hield natuurlijk van onze eigen Femke Halsema, alhoewel ik z helaas, aangezien zij nog lang in vergadering zat, niet aan elkaar kunnen voorstellen.

We aten en dronken in Delft. Waar we andere Kenyanen en Kenyagangers ontmoetten. Het gesprek hing over katers en hoe daar ’s ochtends weer vanaf te komen. “Dawa ya moto ni moto”, antwoordde Marco in Swahili. ‘Het medicijn tegen vuur is vuur.’ Oja, en ik had sjans met een jongen die afkomstig was uit Breda, woonde in Amsterdam en uitging in Delft. Ik was te lam om er op in te gaan. Sukkel die ik er ben.