snm – selcuk.nl

Homo Valedicens – do 27 aug. 2008

Dat was hem dus, de laatste middag bij Natuur en Milieu. De laatste uren in het statige pand aan de Hamburgerstraat, de laatste keer de computer opgestart, de laatste keer naar het postvak gelopen en de laatste overdrachten geschreven.

Alle mailtjes voor projecten zitten in speciale mapjes, die ik toegankelijk heb gemaakt met andere collegae en mijn opvolgers. De bestanden in mijn persoonlijke directory zijn gekopiëerd naar de verzamelmap.

Uiteindelijk heb ik maar zo’n 175 diensturen erop zitten. Part time en als ad interim. Niet een heel goede basis om een sterke band met je werkgever op te bouwen. Geen goede basis ook om je de organisatie, de werkwijze en de projecten geheel eigen te maken. Maar een leuke ervaring desalniettemin. En ruim voldoende om te kunnen beweren dat Stichting Natuur en Milieu geen valse beschuldigingen maakt of onprofessionele onderzoeken doet, ondanks berichtgeving in de rechtse media over de ‘criminele’ en ‘misleidende’ informatie van ‘de’ milieubeweging.

Sterker nog, Natuur en Milieu mag best af en toe wat steviger uit de hoek komen wat mij betreft. Zo’n op en top fatsoenlijke organisatie, kom daar nog maar eens om in deze tijd van toenemend geschreeuw en gebrekkige nuance.

Mannen zijn niet goed in afscheid nemen. Ik kennelijk ook niet. Ik kreeg net niet alles af en op het laatste moment kwam er nog een opdrachtje bij. Och, weet je, ik kom morgen ook wel even langs.

Homo Fruniscens – zo 17 aug. 2008

Festivalterrein

Het was kwart voor zeven toen de wekker ging. Het mocht dan weliswaar de dag des heren zijn, voor mij was het gewoon een werkdag. Vervelend, zou je zeggen.

In het kader van Lowlands University had Stichting Natuur en Milieu een lezing georganiseerd van econoom Arnold Heertje. Ik moest daar bij zijn om later een berichtje over te kunnen schrijven. Heel vervelend.

Dat ik gewoon langs de rij kon lopen en backstage ontvangen werd met een kop verse koffie was natuurlijk al helemaal vervelend.

En dat ik om één uur ‘s middags, nadat de lezing was afgelopen, nog uren lang vrolijk over het terrein kon slenteren, was ronduit irritant

Homo Errans – di 24 juni 2008

Natuur en Milieu in actie

Voor het beeld: we hadden een dikke laag houtsnippers over de parkeerplaats uitgestrooid om daar met stukken boomstap een gekapt regenwoud te symboliseren. Uit de in allerijl in moeder’s Fiat Pinda geïnstalleerde geluidsinstallatie kwam het geluid van tropisch regenwoud. En wij dus allemaal met van die gele hesjes van Natuur en Milieu. Vraagt leuke collega ineens of hij mij niet ergens van kent.

Goed, niet de meest originele openingszin, maar toch. En leuk ook, dat leuke collega mij ook leuk vindt. Althans, dat dacht ik. Totdat leuke collega ineens allemaal scholen, conferenties en werkplekken begon op te sommen waar hij ooit is geweest, met daarbij telkens de vraag of ik wellicht op hetzelfde moment ook op di plaats was geweest. De jongen dacht me ècht ergens van te herkennen.

„Misschien lijk je wel gewoon op iemand die ik wel eens heb ontmoet”, concludeerde leuke collega toen het langzaam duidelijk werd dat ons leven geen eerdere raakvlakken kende. Toen vervolgens ook nog bleek dat de vrouw in het gele hesje naast hem zijn vriendin was, besloot ik dat het gesprek verder geen enkel nut meer kon dienen. „Leuk je wat beter te leren kennen”, mompelde ik en sjokte weg.

Homo Vindicans – ma 23 juni 2008

Natuur en Milieu demonstreert

En toen het theatercafé was afgelopen, werd het rennen. Snel op het fietsje naar ons moeder om haar Fiat Pinda te lenen, spullen in te laden en, vervolgens, af te reizen naar Meppel. Niet vergeten te tanken, riep ze nog.

De importantie van die opmerking werd me pas duidelijk toen ergens op de A28 het benzinelichtje ging branden. Geen reden tot paniek, ware het niet dat de eerstvolgende benzinepomp een Shell-station bleek te zijn. En aangezien ik de apartheid in Zuid-Afrika en de vervuiling van Nigeria nooit vergeten ben, besloot ik het erop te wagen en door te rijden. Tevergeefs overigens, want toen ik, vrijwel zeker bezig aan het laatste litertje benzine, uiteindelijk opnieuw een pomp tegenkwam, was het opnieuw een Shell. Waarmee ik genoodzaakt was voor het eerst in mijn leven benzine van Shell te kopen.

Uiteindelijk kwam ik om kwart voor twee aan bij Meppel’s Inn, waar de collegae van Stichting Natuur en Milieu al uren eerder gearriveerd waren. Het werd dus een kort nachtje. De volgende ochtend ging om half zes de wekker en stonden we een grof uur later klaar om actie te voeren bij Friesche Vlag.

Waarom? Nou, omdat voor de landbouwgrond waarop de soja wordt verbouwd die aan hun koeien wordt gevoerd, tropisch bos is gekapt. En omdat we vinden dat ze daar nu onderhand maar eens mee moeten stoppen.

Homo Occupatus – di 29 apr. 2008

Natuur en Milieu

Mijn werkweken zitten de afgelopen tijd weer behoorlijk vol. Het raadswerk, een halve baan bij het Wetenschappelijk Bureau in Utrecht en alle randactiviteiten die daar bij horen vullen de week behoorlijk. Daarom heb ik vandaag maar een verstandig besluit genomen: ik neem er nog een baan bij.

De komende tijd ga ik daarnaast aan de slag als communicatiemedewerker bij Natuur en Milieu. De organisatie zet zich in voor duurzame oplossingen voor natuur- en milieuproblemen. Veel mensen denken bij milieuorganisaties eerder aan Milieudefensie of Greenpeace. Deze organisaties zijn wat zichtbaarder omdat ze vaak grote publiekscampagnes hebben. Natuur en Milieu doet dat wat minder en is vooral in overlegstructuren actief. Maar ook ‘wij’ willen zichtbaarder naar buiten treden.

Zo is onlangs de melk-campagne begonnen, waarbij Natuur en Milieu duidelijk maakt dat voor melk van Friesche Vlag soja is gebruikt die wordt verbouwd op platgebrande stukken regenwoud. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld melk van Campina, waarbij het veevoer wel verantwoord is verbouwd.

Aan mij de taak om de komende tijd een aantal campagnes van Natuur en Milieu onder mijn hoede te nemen. En euhm… ~~lid~~ donateur worden hè.