Het is dan toch nog zover gekomen. Sinds gisteren is de gloeilamp verboden. Althans, de variant die 100 watt verbruikt. Of een venstertje heeft. Of mat glas.
Ik vind het één van de meest abjecte verboden van de laatste tijd. Ik ergerde al flink aan het betuttelende rookverbod, maar het gloeilampenverbod slaat werkelijk alles. En onverteerbaarder nog, de wetgeving komt uit het door mij doorgaans zo geliefde Europa.
Veelal worden impopulaire maatregelen onterecht aan Europa toegeschreven. Zo is Europa er bijvoorbeeld helemaal niet op uit om er in Nederland een coffeeshop-verbod doorheen te jagen. Maar dit maal is het toch echt Europa geweest die het continent-wijde verbod er in een achternamiddag doorheen heeft gejast. Weliswaar na een succesvolle Duits-Nederlandse lobby, maar toch.
Waar ik me bij het verbod aan stoor is het feit dat de overheid nu toch echt letterlijk mijn huiskamer is doorgedrongen. Straks, als in 2012 zelfs geen simpel 15 watt-lampje meer is te verkrijgen, ben ik gedoemd om spaarlampen in mijn klassieke armatuur van marmer en koper te draaien. En zeg nu zelf, dat past toch niet.
Mijn halve huis hangt vol met spaarlampen. In de gang hangt een led-lamp, net als in mijn slaapkamer. De badkamer en het toilet zijn voorzien van spaarlampen en in mijn keuken hangt een halogeenlamp. Die bespaart ten opzichte van een gloeilamp wellicht niet heel veel meer electriciteit, maar daar krijg ik dan ook wel een volle bak licht voor terug. Toch handig, bij het koken.
Maar mijn huiskamer, daar wil ik al die ondingen niet. In mijn huiskamer wil ik gezellig licht. En dus hangt daar dat potsierlijke armatuur met zes vijftien-wat kaarslampjes met een goudcoating eroverheen. Het licht in mijn huiskamer is van een warmte die men sinds de jaren zeventig in weinig huiskamers meer tegenkomt. Het is welde, het is genot. En het wordt me afgenomen.
Onder het mom van een beter milieu is ons een belachelijke maatregel door de neus geboord. Had de gloeilamp zes keer zo duur gemaakt. Duurder nog dan de vrijwel onbetaalbare ledlamp. Dan had iedereen de keuze gehad in ieder geval dat ene bastion, de huiskamer, nog sfeervol te verlichten. Maar nee, het moest zo nodig weer verboden worden.
En dat brengt ons tot de snoeiharde waarheid dat het een ieder in dit land vrij staat om dagelijks drie kwartier onder de douche te staan, de verwarming continu aan te laten staan of een energieverslindende droger te hebben gebruiken, maar de aankoop van een simpele, onschuldige gloeilamp van 15 watt ineens een grotesk criminele daad is.
Thomas Alfa Edison zou zich omdraaien in zijn graf.
Het is dan toch nog zover gekomen. Sinds gisteren is de gloeilamp verboden. Althans, de variant die 100 watt verbruikt. Of een venstertje heeft. Of mat glas.
Ik vind het één van de meest abjecte verboden van de laatste tijd. Ik ergerde al flink aan het betuttelende rookverbod, maar het gloeilampenverbod slaat werkelijk alles. En onverteerbaarder nog, de wetgeving komt uit het door mij doorgaans zo geliefde Europa.
Veelal worden impopulaire maatregelen onterecht aan Europa toegeschreven. Zo is Europa er bijvoorbeeld helemaal niet op uit om er in Nederland een coffeeshop-verbod doorheen te jagen. Maar dit maal is het toch echt Europa geweest die het continent-wijde verbod er in een achternamiddag doorheen heeft gejast. Weliswaar na een succesvolle Duits-Nederlandse lobby, maar toch.
Waar ik me bij het verbod aan stoor is het feit dat de overheid nu toch echt letterlijk mijn huiskamer is doorgedrongen. Straks, als in 2012 zelfs geen simpel 15 watt-lampje meer is te verkrijgen, ben ik gedoemd om spaarlampen in mijn klassieke armatuur van marmer en koper te draaien. En zeg nu zelf, dat past toch niet.
Mijn halve huis hangt vol met spaarlampen. In de gang hangt een led-lamp, net als in mijn slaapkamer. De badkamer en het toilet zijn voorzien van spaarlampen en in mijn keuken hangt een halogeenlamp. Die bespaart ten opzichte van een gloeilamp wellicht niet heel veel meer electriciteit, maar daar krijg ik dan ook wel een volle bak licht voor terug. Toch handig, bij het koken.
Maar mijn huiskamer, daar wil ik al die ondingen niet. In mijn huiskamer wil ik gezellig licht. En dus hangt daar dat potsierlijke armatuur met zes vijftien-wat kaarslampjes met een goudcoating eroverheen. Het licht in mijn huiskamer is van een warmte die men sinds de jaren zeventig in weinig huiskamers meer tegenkomt. Het is welde, het is genot. En het wordt me afgenomen.
Onder het mom van een beter milieu is ons een belachelijke maatregel door de neus geboord. Had de gloeilamp zes keer zo duur gemaakt. Duurder nog dan de vrijwel onbetaalbare ledlamp. Dan had iedereen de keuze gehad in ieder geval dat ene bastion, de huiskamer, nog sfeervol te verlichten. Maar nee, het moest zo nodig weer verboden worden.
En dat brengt ons tot de snoeiharde waarheid dat het een ieder in dit land vrij staat om dagelijks drie kwartier onder de douche te staan, de verwarming continu aan te laten staan of een energieverslindende droger te hebben gebruiken, maar de aankoop van een simpele, onschuldige gloeilamp van 15 watt ineens een grotesk criminele daad is.
Thomas Alfa Edison zou zich omdraaien in zijn graf.
– do 17 sept. 2009
Of het nu de Schipholbrand is, de aanslag tijdens Koninginnedag, het gecrashte vliegtuig van Turkish Airlines of onlangs nog de rellen in Hoek van Holland, in alle gevallen heeft het vijf jaar geleden ingevoerde communicatiesysteem voor de hulpdiensten, C2000, gefaald. Dat terwijl juist bij calamiteiten, communicatie tussen de verschillende hulpdiensten, essentieel is.
Grofweg zijn er, vooralsnog, drie problemen aan te wijzen rond C2000. Allereerst valt in gebouwen of in druk bebouwde omgeving de verbinding van de portofoons of mobilofoons regelmatig weg. Ten tweede blijken de digitale masten die gebruikt worden voor C2000 de grote behoefte aan communicatie tussen hulpdiensten vaak niet aan te kunnen. Dit geldt met name in gebieden met een lage dekkingsgraad. Ten derde blijkt C2000 ook nog ‘weggedrukt’ te kunnen worden door ander gebruik van communicatieapparatuur, zoals mobiele telefonie. Tot slot blijkt het systeem dermate complex, dat er ‘verkeerd gebruik’ zou worden gemaakt van de mogelijkheden. Juist tijdens calamiteiten zou het systeem nodeloos omslachtig zijn in het gebruik?
Het is aannemelijk dat problemen die zich elders hebben gemanifesteerd, zich ook in Breda kunnen voordoen of wellicht al hebben gedaan. GroenLinks snapt eerlijk gezegd dan ook niet dat de rijksoverheid een dergelijk onvolkomen systeem op grote schaal heeft doorgevoerd. Ook in Breda is er een zeker risico op calamiteiten, bijvoorbeeld door het vervoer van gevaarlijke stoffen over de Brabantroute, de ingebruikname van de Hoge Snelheidslijn of vliegbeweginge van en naar vliegbasis Gilze-Rijen. Hoewel deze risico’s klein zijn, wil GroenLinks er zeker van zijn dat in het geval van calamiteiten een adequaat communicatiesysteem voor handen is. Zolang C2000 daarin tekort schiet, moet er een back-up systeem zijn, bijvoorbeeld het oude, analoge systeem.
Dit leidt tot de volgende vragen.
1. Hoe zijn vooralsnog de ervaringen met het C2000-systeem in Breda en verzorgingsgebied? Heeft er zich de afgelopen vijf jaar een moment voorgedaan waarop het systeem grootschalig ingezet moest worden?
2. Is in Breda de bereikbaarheid en inzetbaarheid van C2000 getest? Zo ja, wat waren hiervan de resultaten? Zo nee, acht U het raadzaam om in kaart te brengen welke beperkingen in de verbinding het systeem in Breda kent?
3. Zijn er in Breda momenten geweest waarop de inzet van het C2000-systeem niet naar behoren is verlopen? Zo ja, op welke momenten was dit en wat was de aard van de tekortkomingen? Welke invloed hebben deze gehad op het verloop van de hulpverlening?
4. Hoe is in Breda de dekkings van het C2000-netwerk? Hoeveel gespreksgroepen kunnen er in Breda gelijktijdig gebruik maken van C2000? Hoe is dit in de gebieden met een lage dekking?
5. Beschikken de hulpdiensten in Breda over extra, mobiele zendmasten die bij evenementen in een gebied met een beperkte dekking, kunnen worden ingezet? In het geval van een calamiteit, zou het mogelijk zijn snel extra mobiele masten op te richten?
6. Is het bekend of het signaal in Breda voldoende sterk is om ook binnen gebouwen verzekerd te zijn van een optimaal bereik zonder uitval?
7. Welke ervaringen en eventueel klachten hebben de hulpdiensten in de regio over C2000? Klopt het dat het systeem in het gebruik, met name tijdens calamiteiten, als complex ervaren wordt? Is het gebruikersprotocol rond C2000 voor de gebruikers voldoende helder?
8. Is het nodig om, daar waar verkeerd gebruik de oorzaak is van het slecht functioneren van C2000, extra te investeren in cursussen in het gebruik van C2000? Bent U bereid dit te organiseren?
9. Bent U met ons van mening dat, indien C2000 ook in Breda niet optimaal functioneert, het verstandig is om een back-up systeem te hebben? Is het oude systeem hiervoor inzetbaar? Is het mogelijk om beide systemen samen te voegen tot een hybride systeem?
Met 2000 groeten,
Selçuk Akinci
Fractievoorzitter GroenLinks Breda
De Correspondent – vr 2 oct. 2009
„Uw organisatie of instelling staat vermeld in het adressenbestand voor de Breda Berichten van de Gemeente Breda. Dit betekent dat U van elk Breda Bericht een printversie ontvangt. Op jaarbasis levert dat voor U vele Breda Berichten op.”
„De gemeente Breda staat een duurzaam beleid voor met daarbij oog voor efficiency”, zo vervolgde de brief. „Vanuit deze gedachte ontvangt U met ingang van 1 oktober 2009 voortaan het Breda Bericht per e-mail. Ik hoop dat U begrip heeft voor deze aangepaste werkwijze.”
Geheel indachtig deze duurzame en efficiënte werkwijze kreeg ik de brief twee keer opgestuurd.
– za 3 okt. 2009
Cultuurdossier blijft voor GroenLinks eenzame strijd
geschreven door Selçuk Akinci
zaterdag 03 oktober 2009
En toen moest er een bibliotheekfiliaal dicht. Pijnlijk dat dat voorstel uitgerekend van een GroenLinks-wethouder moest komen. Maar de boodschap van Willems was duidelijk: binnen de begroting die door de raad is vastgesteld, is het onmogelijk om alle fillialen open te houden.
Al jaren kampt de bibliotheek met een tekort op de begroting, dat in de voorgaande perioden echter nooit is gedicht. Er restten twee manieren om het tekort te dichten. Ofwel moest er flink gesneden worden in de ambitieniveau van de bibliotheek, ofwel moest er geld bij op de begroting.
Sluiting
De raad is echter nooit zo genegen geweest nog meer te investeren in de duurste culturele voorziening van de stad. Om het tekort niet verder te laten oplopen werd de modernisering uit een eerder beleidsplan simpelweg niet uitgevoerd en bleven de openingstijden van de filialen uitermate sober. Iets wat GroenLinks wel eens heeft doen verzuchten: „sluit maar een filiaal, want een bibliotheek die nooit geopend is, is geen bibliotheek”. Het was uiteindelijk precies die oplossing die Cultuurwethouder Wilbert Willems moest presenteren.
Verzet
Net als in een vorige periode stuitte dit op fel verzet in de raad, die in meerderheid overigens nog steeds niet bereid was de benodigde extra tonnen aan de bibliotheekbegroting toe te voegen. Wel heeft de ‘buigen of barsten’- actie van Willems opgeleverd dat de raad nu eindelijk erkent dat de begrotingen voor de gemeentelijke culturele instellingen veel te krap bemeten zijn.
Onderzoek
En dus kreeg Willems van de raad eenmalig 150.000 euro om te onderzoeken of het filiaal IJpelaar opengehouden kon blijven door samen te werken met private partners.
Tegelijkertijd werd op voorstel van GroenLinks een vooralsnog eenmalig, bedrag van 75.000 euro aan de begroting van De Nieuwe Veste toegevoegd om ook deze sluitend te krijgen zonder te snijden in het aanbod van het centrum voor beeldende kunst en muziek.
Toekomst
De vraag is nu wat een volgende gemeenteraad bereid is uit te trekken voor het op peil houden van het aanbod van de gemeentelijke culturele instellingen. Om het huidige voorzieningenniveau te handhaven is een structureel bedrag van enkele tonnen nodig.
Medestanders
Lang stond GroenLinks vrijwel alleen als het geld voor cultuur weer eens voor de poorten van de hel vandaan moest worden gesleept. Alleen D’66 heeft zich altijd een trouw bondgenoot getoond. De VVD zegt, bij monde van woordvoerder Ernst, inmiddels ook schouder aan schouder met Groen- Links aan de spreekwoordelijke hellepoort te staan. Grote vraag is hoe CDA en PvdA zich de volgende periode gaan opstellen.
Terugdraaien
De vrees bestaat dat om de instellingen te faciliteren, deze partijen nieuwe investeringen van de afgelopen jaren, zoals in een succesvol filmfestival, willen terugdraaien. Dat is niet alleen financieel onverstandig, aangezien deze investeringen voor de helft door de provincie worden gedragen. Het zou ook in één klap teniet doen wat er de afgelopen jaren in Breda aan nieuwe initiatieven is opgebouwd.
GroenLinks heeft zich in de afgelopen jaren neergezet als een partij die een rijk geschakeerd cultureel klimaat, naast milieu, als speerpunt hoog in het vaandel heeft staan. Het moge duidelijk zijn dat het in stand houden en uitbreiden van het culturele aanbod in de stad ook in de komende periode hoog op de agenda blijft staan.
—
De Bavelse Berg: een grafrede
geschreven door Selçuk Akinci
Saturday 03 October 2009
Toegegeven, het is nooit het favoriete project van GroenLinks geweest. Toch waren er best momenten waarop de Bavelse Berg op de steun van GroenLinks mocht rekenen. Maar tijden veranderen: de Berg komt niet naar Mohammed en Mohammed deze keer ook niet naar de Berg. Een grafrede.
door Selçuk Akinci
Het was een mooi idee van de Grontmij, eigenaar van de vuilstort die inmiddels de Bavelse Berg is gaan heten. Dek de berg af, bouw er een evenemententerrein met een hal en vele leisurefuncties omheen en voila: er is een moderne invulling gegeven aan de eeuwigdurende zorgplicht.Want dat afval dat onder een deklaag grond ligt te smeulen, moet natuurlijk wel beheerd worden.
Budgettair neutraal
Het plan was ambitieus. Misschien ook wel iets te groot voor Breda. Maar wethouder André Adank was verkocht. En dus leurt hij sinds het begin van dit millennium samen met de Grontmij met het idee. Niet zonder succes overigens. Na een gevoelig verlies voor het CDA in 2006 wist Adank op behendige wijze de investeringen in de Bavelse Berg in het coalitie-accoord te houden. Met de 600 voornamelijk laaggeschoolde arbeidsplaatsen die de Berg zou opleveren wist hij ook de PvdA en, weliswaar schoorvoetend, GroenLinks te overtuigen. Dit wel onder één strikte, door GroenLinks geëiste voorwaarde: de Berg moest budgettair neutraal zijn. Ofwel: het mocht de gemeente niets kosten.
Bedrijventerrein
Daar zat ‘m de afgelopen jaren het venijn. Het programaccoord sprak weliswaar van ‘budgettair neutraal’, maar wel ‘door toevoeging van functies in de directe omgeving van het evenementencomplex’. Verder leest het accoord: ‘deze functies dienen een relatie te hebben met de activiteiten in het gebied de Bavelse Berg’. Die voorwaarde is door Adank flink opgerekt toen als een duvel uit een doosje ineens 10 hectare bedrijventerrein aan het plan werd toegevoegd waarvan de opbrengst ten goede moest komen aan de Bavelse Berg. Iets waar de raad, laat staan GroenLinks, nooit formeel mee accoord is gegaan. Een bedrijventerrein is immers nauwelijks functiegerelateerd te noemen.
Lijndonk-Tervoort
Na protesten van GroenLinks werd het bedrijventerrein in de plannen gehalveerd en de landingsplaats voor helicopters geschrapt. Daarnaast werd voorzien in een transferium en een voorstadhalte Breda Oost. Grontmij had intussen weer een nieuwe versie van haar plannen ontvouwen waar in de ontwikkeling van de Berg ineens klimaatneutraal werd genoemd. Ondertussen werd duidelijk dat de ontwikkeling van Lijndonk-Tervoort steeds onwaarschijnlijker werd, waardoor de noodzakelijke gemeentelijke investering in de infrastructuur volledig op rekening van de Berg kwam te staan.
Het was dan ook nauwelijks verrassend toen vervangend wethouder Els Aarts in het najaar van 2008 met een brief kwam waarin stond dat de Berg alsnog 5 miljoen euro extra zou gaan kosten. De GroenLinks-fractie had inmiddels al afscheid genomen van het project, maar de Grontmij ging nog wel door met het verder ontwikkelen van weer aangepaste en steeds klimaatneutralere plannen, maar kreeg de financiering telkenmale niet rond. Zelfs partner ING Realestate lukte het niet de eigen bank zover te krijgen te investeren in het project.
Crisis
Er was uiteindelijk een in volle hevigheid woedende wereldwijde financiële crisis en een flinke portie politieke moed voor nodig om Els Aarts definitief de stekker uit het project te laten trekken. Daar begon ze dit voorjaar mee, door van de Grontmij te eisen dat deze binnen ettelijke maanden de financiering rond kreeg. Gebeurt dat niet, zegt de gemeente de samenwerkingsovereenkomst op. En op dat laatste zal het uiteindelijk neerkomen.
Groen-blauw raamwerk
Dat is vervelend voor de vertraging die de realisatie van het groen-blauwe raamwerk zal opleveren, maar heeft verder vooral voordelen: Breda is verlost van een verkeerd gelocaliseerd bedrijventerrein bij de Berg, van extra vloeroppervlak aan detailhandel die de markt maar nauwelijks aankan en een torenhoge en onrendabele investeringen in een leisure-centrum waar de markt duidelijk niet op zit te wachten.
Blijft alleen het probleem van de evenementenhal die er niet is.Wellicht wordt het tijd om eens met exploitant Maver te bellen met de vraag of zij niet ergens een hal willen bouwen. Op het CSM-terrein bijvoorbeeld.
—
Breda moet kiezen voor vrijer drugsklimaat
Voer een pasjessysteem voor coffeeshops in, betoogt CDA-raadslid Erkal Uçerler op 24 september op de site Breda Vandaag. Daarmee houd je drugstoerisme tegen en voorkom je dat mensen meer dan de toegestane hoeveelheid inkopen en op straat doorverkopen. Hij heeft ongelijk.
Al jarenlang gaat het CDA ervan uit dat wanneer de toegang tot coffeeshops wordt ontzegt, de behoefte aan soft-drugs verdwijnt. Telkens komt de fractie daarom met repressieve ideeën, hetzij de sluiting van coffeeshops, hetzij nu weer de invoering van een pasjessysteem. Het blokkeren van de ingang leidt echter in geen enkel geval tot vermindering van soft-drugsgebruik. Nu is het de vraag welk doel het CDA voor ogen heeft. Voert de partij een ideologische oorlog tegen alles wat met drugs te maken heeft, of wil zij de overlast en ongewenste gevolgen van druggebruik zoveel mogelijk beperken? Laat ik uitgaan van het laatste. In dat geval moet Breda vier stappen zetten naar een vrijer drugsklimaat.
1. De Bredase coffeeshops zijn vrij toegankelijk voor iedereen boven de 18
Hoe gek het ook lijkt, er is weinig verband tussen het bestaan van coffeeshops enerzijds en het gebruik van drugs anderzijds. Ik heb zelf een jaar in Engeland gewoond, waar geen shops waren. Het was geen enkele belemmering voor mijn huisgenoot, een student filosofie, om elke dag weer aan voldoende ‘splifs’ te komen. Het enige verschil, hij kocht zijn spul via straathandelaren, die naast hasj en weed ook tal van andere, minder onschuldige drugs op voorraad hadden. De coffeeshops in Breda verkopen uitsluitend softdrugs. De verleiding om van soft-drugs over te stappen naar andere drugs is hier dus minimaal.
Wanneer mensen niet in een coffeeshop terecht kunnen, zoeken ze automatisch naar alternatieven. Dat is ofwel een andere gemeente, ofwel de straathandel. Die illegale handel brengt extra overlast met zich mee en is oncontroleerbaar. Daarnaast beperkt de illegale handel zich niet tot de verkoop van hash en weed. Met hetzelfde gemak kan de klant ook aan xtc, ghb, crack en cocaïne komen. Drugs die de illegale handelaar maar wat graag verkoopt, vanwege de hogere winstmarges en de in sommige gevallen grotere verslavingskans. Een uitermate onwenselijk stukje ‘klantenbinding’. Een pasjessysteem wat voorziet in verkoop aan alleen de eigen bevolking leidt tot een toename van de illegale handel en het ontstaan van drugspanden. Wie dat wenst is niet goed wijs.
2. Breda handhaaft minimaal negen coffeeshops
Hoe kleiner het aantal shops, hoe groter de klantenkring. Daardoor verdwijnt de rust uit de coffeeshops en vindt er een monopolisatie plaats van de ‘achterdeur’. Die criminele achterdeur is een gedrocht dat de Haagse politiek zelf geschapen heeft dankzij het tweeslachtige gedoogbeleid. Soft-drugs mag legaal verkocht worden aan klanten, maar de kweek en toelevering van de voorraad is nog steeds illegaal. Zolang de achterkant niet gelegaliseerd is, moeten machtsconcentraties in het criminele circuit, zoveel mogelijk worden voorkomen.
3. Breda gaat lankmoedig om met kwekers
Elk zakje weed dat verkocht is, is ergens gekweekt. In sommige gevallen gebeurt dat in woonhuizen. Criminele bendes verleiden mensen, vaak in financiële problemen, tot het kweken van weed op zolder. Vaak met ondeugdelijke installaties en illegaal afgetapte stroom. Vanwege de brandgevaarlijke situaties moet hier actief worden opgespoord en vervolgd. Grootslalige thuiskwekers moeten, ongeacht of het hier een koop- of een huurwoning betreft, vervolgd worden op gevaarzetting. Een ander verhaal is het wanneer met professionele organisaties gekweekt wordt op loodsen en schuren in het buitengebied. De installatie is dan relatief veilig. Door lankmoedig om te gaan met controles buiten de woonwijken, wordt de gevaarlijke thuisteelt, met alle overlast die erbij hoort, ontmoedigd.
4. Breda vangt haar drugtoeristen op aan de rand van de stad
Nu Roosendaal en Bergen op Zoom hun shops hebben gesloten, zijn er voor de bewoners in West-Brabant weinig alternatieven meer buiten Breda. Hetzelfde geldt voor de drugtoeristen in België en Frankrijk. Nu zijn er twee soorten drugtoeristen: degene die behalve een coffeeshop ook de stad bezoeken. Voor hen is een bezoek aan de coffeeshop slechts een onderdeel van hun programma. Deze toeristen zijn, net als elke andere toerist, meer dan welkom. De andere groep komt hier alleen maar om hasj of weed in te kopen. Deze toeristen rijden hier naar toe, doen hun inkopen, nemen een blowtje en rijden vervolgens onder invloed terug. Dat bezorgt overlast. En kan daarom het best worden bediend met een coffeeshop buiten het centrum, aan één van de toegangswegen van onze stad. De burgemeester heeft dat onderwerp inmiddels taboe verklaard. Kennelijk neemt hij de toestroom van drugtoeristen die niet meer in België en Frankrijk terecht kunnen op de koop toe.
Het is uiteindelijk Den Haag waar de keuze gemaakt moet worden om soft-drugs te legaliseren. Alleen dan kan er een echt consistent beleid gevoerd worden tegen vermenging van soft- en harddrugs, het tegengaan van overlast en het voorkomen van illegale thuisteelt. Elke andere richting die Den Haag aangeeft, maakt het voor de lokale overheid lastig om grip te houden op de drugscene. Tot het zover is, zal Breda zelf zijn eigen, vrijere drugsklimaat moeten scheppen om de overlast zo goed mogelijk te beteugelen. Een pasjessysteem hoort daar in ieder geval niet bij.
Weemoed – do 8 okt. 2009
Het was halverwege de ochtend toen ik de deur uitliep. De bleke stralen van de ochtendzon schenen over de beregende straatstenen. De lucht helblauw en amper bewolkt.
Ik weet niet of het de geur was van de nog verse regen. Of de schittering van het felle licht. Maar iets deed me denken aan vroeger. Of elders. Of hoogstwaarschijnlijk beide. Een onbestemde heimwee maakte zich van mij meester.
Het is herfst en niets wordt meer zoals het was.
vr 9 oct. 2009
Vandaag heeft de Hoge Raad zich uitgesproken over ontruimingsacties die plaats vinden op grond van het strafrecht. In een communiqué omschrijft de Hoge Raad haar uitspraak als volgt:
„De Hoge Raad heeft geoordeeld dat een inbreuk op een fundamenteel recht als het huisrecht, ook dat van een kraker, moet berusten op een in de wet voldoende precies omschreven bevoegdheid. Volgens de Hoge Raad ontbreekt zo’n wettelijke bevoegdheid voor strafrechtelijke ontruiming van kraakpanden door de politie op last van het openbaar ministerie.”
In diverse gevallen in Breda heeft ontruiming plaats gevonden op basis van een oordeel van de officier van justitie en/of op basis van het strafrecht. Telkenmale heeft de fractie van GroenLinks vervolgens in vragen aan het college gezegd dat een uitspraak van de rechter diende te worden afgewacht alvorens tot een eventuele ontruiming overgegaan kon worden. Telkenmale heeft U daarop geantwoord dat dit niet nodig was en dat een ontruiming op basis van een uitspraak van de officier van justitie voldoende juridische grondslag gaf voor een ontruiming.
Dit blijkt nu ten ene male onwaar: de in Breda steeds vaker toegepaste praktijk wordt nu door de Hoge Raad keihard gelogenstraft. De Hoge Raad onderschrijft de visie van GroenLinks dat alleen dan ontruimd kan worden wanneer er een vordering ligt van de Burgerlijke (!) Rechter of op last van de burgemeester in verband met verstoring van de openbare orde. Dat wil zeggen dat ontruiming van een pand, ongeacht de duur van de aan de kraak voorafgaande leegstand alleen kan geschieden indien de eigenaar bij de burgerlijke rechter een vordering tot ontruiming tegen de krakers instelt en krijgt toegewezen. Het is vervolgens aan de deurwaarder om deze ten uitvoer te leggen, zo nodig met assistentie van de politie.
GroenLinks betreurt het ten zeerste dat nu door de Hoge Raad is bevestigd dat diverse ontruimingen die in de afgelopen jaren in Breda hebben plaatsgevonden, alsmede de grove huisvredebreuk die in december 2005 is gepleegd ten opzichte van de bewoners van de Heilig Hartkerk, elke juridische grondslag miste en dat niet alleen de officier van justitie Breda, maar ook de gemeente, zich schuldig heeft gemaakt aan het schenden van de wet.
Dientengevolge de onderstaande vragen aan Uw college.
1. Bent U het met ons eens dat, gezien bovenstaande, de ontruiming van de Tuinzigtlaan dd. 4 februari 2009 niet had mogen plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?
2. Bent U het met ons eens dat, gezien bovenstaande, de ontruiming van het pand Grote Markt 29 dd. 12 augustus 2009 niet had mogen plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?
3. Bent U het met ons eens dat, gezien bovenstaande, de ontruiming van het Van Coothplein 10 dd. 26 mei 2009 niet had mogen plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?
4. Bent U het met ons eens dat, gezien bovenstaande, de ontruiming van de flat aan de Ignatiusstraat dd. 9 januari 2009 niet had mogen plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?
5. Bent U het met ons eens dat, gezien bovenstaande, de handhavingsactie in de Heilig Hartkerk dd. 21 december 2005 niet had mogen plaatsvinden? Zo nee, waarom niet?
6. Bent U het eindelijk met ons eens dat in de toekomst een rechterlijk oordeel afgewacht dient te worden alvorens een pand door een deurwaarder, al dan niet met assistentie van de politie, tot ontruiming over kan gaan? Zo nee, wat is hier nog meer voor nodig?
Met juridische groet,
Selçuk Akinci
Fractievoorzitter GroenLinks Breda
