homoseksualiteit – selcuk.nl

De Gezondverklaarde – do 30 juli 2009

„Homoseksualiteit is geen ziekte”. Dat schrijft de Verenigde Pinkstergemeente in een verklaring.”Laat staan dat het te genezen is.”

Wat me niet helemaal duidelijk is, is of ik nu blij moet zijn met dit vernieuwende inzicht van deze protestantse splinter of dat het om te huilen is. Want hoewel homoseksualiteit vanaf nu geen ziekte meer is, zijn er nog tal van andere ziektes en aandoeningen die ze wel met handoplegging en gebed menen te kunnen verhelpen.

De verklaring van de Pinkstergemeente was uitgegeven nadat er berichten naar buiten kwamen over vermeende homo-healings in het leger. Maar toch wringt de formulering. Want bedoelen ze nu dat er niets te genezen valt in de zin van ‘het helpt toch niet’ of meer in de trant van ‘homo’s hoeven ook niet genezen te worden’? Welke consequentie zou de verklaring van de Pinkstergemeente nu hebben voor de acceptatie van homo’s? Want als homoseksualiteit geen ziekte is en niet kan worden genezen, wordt het dan niet eens tijd om het maar gewoon ‘ns te accepteren? Jezus houdt immers ook van mannen.

Maar wat weet ik nu van het christendom? Het is maar goed dat ze me bij de Pinksterbeweging geen plaatsje in hun hiernamaals gunnen. Ik zou het er waarschijnlijk toch niet naar mijn zin hebben.

De Homodocent – di 9 juni 2009

Een homoseksuele leraar mag, zo zegt de Raad van State, ontslagen worden op het moment dat het gedrag indruist tegen de religieuze of levensbeschouwelijke opvatting van de school. Daarmee is de deur opengezet voor het ontslaan van homoseksuele docenten die samenwonen met een partner van het gelijke geslacht.

De zaak kwam aan het rollen toen in Emst de ‘school met de Bijbel’ een met een man samenwonende leraar wegstuurde. Logisch dat progressief Nederland die gelegenheid te baat nam om weer eens over de bekrompen moraal van de Nederlandse christofundi’s heen te vallen. Maar ik wil het eigenlijk wel eens voor deze groep opnemen. Streng gereformeerden dreigen in onze maatschappij namelijk steeds verder gemarginaliseerd te worden.

Verplaats je maar eens in de positie van een strenge refo. De groep die ooit de bakermat vormde van de Nederlandse identiteit heeft inmiddels een liberale abortuswetgeving, gelegaliseerde abortus en het homohuwelijk door de strot geduwd gekregen. Sterker nog: gelovige ambtenaren van de burgerlijke stand mogen, ondanks hun diepgewortelde gewetensbezwaren, het sluiten van een huwelijk tussen homo’s niet eens meer weigeren. Dat onze liberale vrouwen een politieke functie mogen vervullen is tot daar aan toe, maar dat het progressieve deel van Nederland hun vrouwen nu ook al verplicht om te participeren in functies die niet behoren tot de door God gegeven taak aan de vrouw – het baren – gaat natuurlijk echt te ver. Wie worden hier nu eigenlijk gediscrimineerd?

Gereformeerd Nederland moet dringend weer geëmancipeerd worden. Het is de enige manier waarop deze groep mensen nog kan ontsnappen aan de goddeloze normenloosheid van de moderne maatschappij. Het is tijd voor een protestante restauratie. Geen vrijzinnigheid, maar rechtschapenheid.

Logisch dus, dat de Raad van State opkomt voor de rechten van deze onderdrukte minderheid. Meer rechten voor refo’s, en dan maar iets minder voor die vieze flikkers die de grondvesten van het bijzondere onderwijs onderuit proberen te halen. Dat homo’s zullen branden in de hel is voor de gereformeerden niet straf genoeg. Daarom wordt homo’s nu ook hun economische zelfstandigheid afgenomen en worden ze teruggeplaatst op de sport van de maatschappelijke ladder die hen rechtens toekomt. Terug aan de bedelstaf.

Homo Denudans – wo 30 juli 2008

Canal Pride

Ongeveer een week geleden stond er ineens ene Ramon Groothuis Pinto in de krant. Deze meneer wist ons te melden dat de meeste homo’s een afkeer hebben van de Canal Pride. Het beeld van extravagante, schaars geklede poten zou homo’s alleen maar stigmatiseren en maakt het voor veel homo’s moeilijker om uit de kast te komen.

Groothuis is eigenaar van Manview, een relatiebemiddelingsbureau voor homo’s en heeft onder zijn klantenkring gevraagd hoe men tegen de Canal Pride aankijkt. Nu ben ik persoonlijk van mening dat het nogal veelzeggend is wanneer zelfs het vinden van een levenspartner al aan een extern bureau wordt uitbesteedt, maar als mensen niet meer zelf willen jagen, is dat uiteindelijk hun eigen keus. Soit.

Groothuis en zijn klanten vinden dus dat de Pride een stigmatiserend beeld neerzet van homo’s. Hij doet daar zelf vervolgens ook nog eens flink aan mee door de deelnemers te omschrijven als „extravagante, losbandige homo’s”, alsof op elke boot alleen maar poedelnaakte mannen staan te dansen. Maar het ergste is dat hij min of meer beweert dat veel homo’s door deze beeldvorming minder snel uit de kast durven te komen. Daarmee beschuldigt hij het evenement van het creëren van een negatief klimaat voor homo’s. Terwijl juist de mate is waarin de samenleving de levensstijl van homo’s accepteert, die bepaald hoe homo-vriendelijk het klimaat is en hoe makkelijk je uit de kast kan komen.

Groothuis werkt daar in ieder geval niet aan mee, zo veel is duidelijk. Nog erger is het dat hij met zijn uitspraken de suggestie opwekt dat de Canal Pride maar beter niet gehouden kan worden, of op zijn minst wat minder ‘extravagant’ moet worden. En dat alleen omdat hij zichzelf er niet in herkent. Zijn soortgenoten moeten maar weer een beetje terug in de kast. Het zou in zijn ogen kennelijk een stuk beter zijn voor de homo-emancipatie als alle homo’s zich gewoon heteroseksueel gaan gedragen.

Voor alle duidelijkheid: het zijn niet de travestieten, de leernichten of de dramaqueens die de homo-emancipatie in de weg staan. Sterker nog, het zijn vaak deze uitgesproken voorhoedelopers geweest die de weg hebben vrijgemaakt voor een groeiende acceptatie van homo’s in het algemeen. De Canal Pride is in die zin ook vooral het vieren van het ‘anders zijn’. Anders zijn en er toch bij mogen horen.

Zo niet voor meneer Groothuis. Hij, samen met die negentig procent van zijn klantenkring die volgens zijn zeggen ook een afkeer hebben van de Canal Pride, zou het recht te zijn wie je bent voor een grote groep regenboogmensen kennelijk weer af willen schaffen. Met zijn opmerkingen in de media heeft hij de Nederlandse homo’s een slechte dienst bewezen. Misschien toch een reden voor zijn potentiële klantenkring om niet via zijn relatiebemiddelingsbureau, maar gewoon in de gayscene op zoek te gaan naar een geschikte levenspartner.

Homo Iris – wo 25 juni 2008

Selcuk Akinci, foto Ron van Zeeland

Geen voetbalwedstrijd dus. Wel een forumdiscussie over een eventueel provinciaal Homobeleid waar ik door SP-Statenlid Ron van Zeeland voor was uitgenodigd. Als fractievoorzitter van GroenLinks in Breda, maar waarschijnlijk vooral ook als homo.

De eerste vraag die er meteen voorlag: is homobeleid, of liever diversiteitsbeleid, nu eigenlijk wel een provinciale taak. Om niet in een procedurediscussie te verzanden zeiij Ron van Zeeland maar meteen dat ‘de provincie gaat over die onderwerpen waarover zij wil gaan’.

Aanvankelijk vreesde ik een houding waarin vooral veel van de overheid verlangd werd, maar dat bleek gelukkig alleszins mee te vallen. Dus geen provinciaal gesubsidieerde Roze Huizen in de provincie. Daartegenover staat dan wel dat er geld moet zijn voor de financiering van praatgroepen en roze activiteiten, zoals bijvoorbeeld een tweewekelijks ‘roze restaurant’.

Moeilijker lag de discussie over speciale ouderenzorg voor hlbtg’s. Mijn stelling was een pragmatische: hoewel ik persoonlijk niet zo’n voorstander ben voor speciale tehuizen voor etnische, religieuze en dus ook seksuele groepen, vind ik dat de groep zelf maar moet aangeven of er behoefte aan is. Ik moet er zelf niet aan denken, maar als Turken behoefte hebben aan een eigen oudedagsvoorziening, dan moet dat mogen. En waarom zou niet hetzelfde gelden voor homos, lesbo’s enzovoort’s.

Overigens ben ik er, net als die lesbische dame in het publiek die moest walgen bij het idee in een lesbische vleugel van een bejaardentehuis oud te worden, van overtuigd dat die vraag naar speciale zorg een tijdelijke is. Net als bij etnische groepen zal de generatie homo’s die nu opgroeit, helemaal geen behoefte hebben aan een eigen voorziening, tenzij er ineens iets radicaal zou veranderen in de maatschappij.

Grootste probleem, en dat werd door iedereen erkent, blijkt toch weer de veiligheid. Hoewel ik me werkelijk nog nooit onveilig gevoeld heb als homo, neemt het aantal homo-gerelateerde incidenten toe en voelen ook steeds meer homo’s zich onveilig op straat. Hier een duidelijke taak voor de provincie om, in samenwerking met de korpsen en gemeenten, meer aandacht voor dit thema te vragen. Dat betekent: goed registreren, slachtoffers doorverwijzen naar passende organisaties en veel sneller ingrijpen wanneer bijvoorbeeld een homoseksuele buurtbewoner dreigt weggepest te worden. Overigens werd ook nog opgemerkt dat in de jeugdzorg meer aandacht moet zijn voor het herkennen van problemen van pubers rond het thema seksualiteit. Ook een mooie taak voor de provincie.

Wel of geen apart diversiteitsbeleid: mijn antwoord is nee. Wat echter wel kan is om op elk relevant thema een paragraaf over diversiteit op te nemen. Dus zorgbeleid, onderwijsbeleid, veiligheidsbeleid: al die stukken moeten een ‘roze paragraaf’ hebben over de effecten van het beleid op de hlbtg’s.

Discussieleider Anja Meulenbelt loofde nog een prijs uit voor degene met het beste alternatief voor het nogal zakelijke hlbtg (homo’s, lesbo’s, bi’s en transgenders). Ik kwam met het alternatief regenboogmensen. Misschien een beetje te lief, maar in ieder geval minder kil dan een opsomming uit het alfabet.

Lees ook het blog van Anja Meulenbelt en Ron van Zeeland.

Dag JPII – zo 3 apr. 2005

De paus is dood en ineens heeft iedereen alleen nog maar positieve dingen over die man te melden. Lijkt het. Terwijl de paus met zijn anti-condoomverhaal natuurlijk verantwoordelijk is voor meer doden dan George W. Bush in twee oorlogen bij elkaar. Ja lieve mensen, de kruistochten zijn er niets bij.

Toch kan ik ook wel een beetje ontzag voor die man opbrengen. Want ook al is het een oerconservatieve man die tegen gelijke rechten voor vrouwen is, die abortus en euthanasie coûte que coûte verwerpt en die homosexualiteit waarschijnlijk één van de grootste zonden denkbaar acht, ook al is het iemand die eeuwen geleden al als ouderwets betiteld zou worden, desondanks heeft hij ook wel een paar goede dingen gedaan.

Hij heeft binnen de roomskatholieke kerk afgerekend met het hardnekkige anti-semitisme dat er eeuwenlang heeft geheerst. Hij heeft de dialoog met andere godsdiensten geopend, hij heeft het kapitalisme een verwerpelijk economisch systeem betiteld en, wat voor mij erg zwaar weegt, hij heeft zich zeker de laatste jaren, ontpopt als een fervent tegenstander van oorlogen. Waaronder de oorlog in Irak.

Die goede eigenschappen zie ik ook graag terug in een nieuwe paus. Daarnaast hoop ik op een paus uit Afrika of Latijns-Amerika. Een homosexuele paus, zou ook leuk zijn, ervan uitgaande dat een vrouwelijke paus er voorlopig niet inzit. Een beetje een moderne, ruimdenkende paus dus.

Tot slot vind ik dat de paus eigenlijk gekozen zou moeten worden. Had D’66 dat niet in het paasaccoord kunnen opnemen… een gekozen paus?