opinie en commentaar – Pagina 7

Gaybashing – ma 9 mei 2005

Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker. Het is ook behoorlijk bedreigend, zo bedreigend zelfs dat een heleboel goedwillende Marokkanen de straat niet meer op durft. Vooral ’s avonds is het voor hen niet meer veilig op straat. Grote en kleinere groepen homosexuelen, gehuld in leren jas en spijkerbroek, struinen de straten af op zoek naar een onverwacht slachtoffer. Islamietjerammen, of, zoals het tegenwoordig heet, Moslim-bashing. Wat eerst nog een aantal losstaande incidenten leek, begint een structureel karakter te krijgen. Her en der worden door baldadige stadsguerrilla’s zelfs al minaretten bekogeld met roze verfbommen.

Het maakt de homo’s niet eens uit of ze er één van hun eigen soort mishandelen. Yoesuf, een homo van Marokkaanse komaf, ook al slachtoffer geworden van de homo-brigades. Minutenlang schopten ze op hem in. Het ergste was nog wel dat niemand van de tientallen omstanders ook maar een poot uitstak. Een ongelukkige formulering, geef ik toe. De passanten stonden erbij en keken ernaar. Later, thuis of in de kroeg, vertelden ze vol verontwaardiging wat ze gezien hadden op straat. Die vieze flikkers die zo maar een onschuldige moslim in elkaar trapten. Alleen maar omdat hij anders was. Maar ingrijpen, ho maar. Stel je voor, straks ben je het volgende slachtoffer van de homobrigade.

Wij leven in een omgekeerde wereld. Kennelijk vinden sommige groepen Marokkanen het nodig om homo’s te mishandelen. Nu is potenrammen iets van alle tijden, maar in Nederland leek dat sinds halverwege de jaren tachtig toch aanmerkelijk minder te worden. Nu lijken Marokkaanse jongeren deze oud-Nederlandse traditie weer in ere hersteld te hebben. Waarom dat bij uitstek Marokkaanse jongeren zijn, en niet Surinamers, Turken of wie dan ook, dat snap ik niet helemaal. Potenrammen komt vaak voort uit een soort minderwaardigheidscomplex. Door geweld tegen bepaalde (minderheids-)groepen binnen de samenleving, kunnen mensen met een minderwaardigheidscomplex zich af en toe toch nog superieur voelen. Wat dat betreft verschillen deze Marokkaanse potenrammers niets van de extreem-rechtse jongeren die vaak geassocieerd worden met Londsdale. Of van welke andere intolerante en gewelddadige groep dan ook. In dat licht bezien is de aanslag op het WTC misschien ook niets anders dan compensatie voor de te kleine penis van Osama bin Laden, maar dat ter zijde.

Ik maak me enigszins zorgen. Ten eerste omdat homo’s kennelijk weer moeten vrezen voor dit soort geweld. Zelf laat ik me er trouwens niet bang door maken, maar goed. Ten tweede omdat er onder Marokkaanse jongeren kennelijk een kleine, harde kern van mensen is die meent met geweld de samenleving te moeten frustreren. Een groep waar je het als goedwillend Marokkaan steeds weer tegen moet afleggen. De harde kern die er, hoe onterecht ook, mede de oorzaak van is dat er nog steeds op zo’n grote schaal gediscrimineerd wordt in onder meer de horeca.

Maar waar ik me het meest druk om maak is dat van al die tientallen omstanders er weer geen eentje was die ook maar een vinger uitstak om de matpartij te voorkomen. Het ging dus weer precies zoals bij Rene Steegmans en Anja Goos. Dat terwijl mensen volgens de wet verplicht zijn om in te grijpen wanner zij zaken signaleren die niet in de haak zijn. En zelfs al stond dat er niet, er is ook nog zoiets als fatsoen. Wat mij betreft worden al die mensen vervolgd voor hun passiviteit. Niet dat ze een zware straf moeten krijgen, voor mijn part worden ze schuldig bevonden zonder dat er een straf op volgt. Maar de rechter zou nu eindelijk eens een oordeel moeten uitspreken over de plicht tot ingrijpen. Hoevaak moet er nog iemand dood of in het ziekenhuis geslagen worden voordat iemand op het idee komt ook ‘ns zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen? Tot die tijd kan de overheid wellicht een Postbus 51-campagne starten met de slogan “blijf met je poten van onze poten”.

Links lullen… – di 3 mei 2005

Het was een pijnlijk bericht, het Telegraaf-bericht over de bijbaan van Paul Rosenmöller, de voormalige voorman van GroenLinks. Als voorzitter van de commissie die adviseert over de emancipatie van allochtone vrouwen, verdient hij zo’n 70.000 per jaar. Daarvoor hoeft hij één dag per week te werken.

Vrij terecht veroorzaakte het bericht nogal wat ophef. Want ook al is zijn salaris zo’n drie keer lager dan de omstreden salarissen en bonussen van de topmannen van Essent en Nuon, een modaal salaris is het alles behalve.

De vraag is of je dat Paul Rosenmöller kunt verwijten. Voor de vergoedingen voor dit soort commissies hanteert het ministerie vooraf vastgestelde bedragen. Toen Rosenmöller gevraagd werd in die commissie te zitten, had hij dat dus kunnen weigeren, omdat hij de salariëring te hoog vindt. Anderzijds is het werk van deze commissie best belangrijk en is hij er de aangewezen persoon voor. Wat je dus ook kiest, het is altijd fout.

Hetzelfde geldt voor de wachtgeldregeling die sommige mensen ontvangen. Zo krijgt voormalig VVD-wethouder Niederer maandelijks een geldbedrag van de gemeente Breda omdat hij als burgemeester in Weert minder verdient. Het gaat om niet zo’n hoog bedrag, maar desondanks zet het veel kwaad bloed bij mensen, omdat het niet uit te leggen is dat iemand die vrijwillig vertrekt om elders burgemeester te worden, dan ook nog eens wachtgeld ontvangt. Ook hier geldt wat mij betreft dat je dat Niederer niet persoonlijk kunt verwijten: het zijn de regels die hier niet deugen.

Het was handiger geweest als Paul Rosenmöller meteen had gereageerd op de berichten door uit te leggen waarom hij in die commissie is gaan zitten en wat hij zelf vindt van die beloning. En de politiek moet de beloning voor dit soort werk drastisch naar beneden bijstellen. Dat Rosenmöller een vooraf vastgestelde beloning ontvangt, kun je hem lastig kwalijk nemen. Zeker niet als je niet weet wat hij met dat geld doet. Tegelijkertijd is het lastig om niet meteen aan de slogan links ‘lullen, rechts vullen’ te denken.

Linkse samenwerking – ma 2 mei 2005

Het was VVD-leider Van Aartsen die afgelopen weekeinde een pleidooi hield voor linkse samenwerking. Althans, hij vond dat de ‘linkse partijen’ voor de verkiezingen al moesten verklaren dat zij samen in een regering wilden gaan zitten. Met de ‘linkse partijen’ doelde hij op GroenLinks, de PvdA en de SP. En met de verkiezingen doelde hij op de parlementsverkiezingen van 2007, niet op de gemeenteraadsverkiezingen die een jaar eerder, in 2006 al plaats vinden. Rechts zal, als het aan hem ligt, hetzelfde doen. Van Aartsen ziet kennelijk het voortzetten van de huidige coalitie als belangrijkste verkiezingsthema. Van Aartsen is kennelijk ook voorstander voor een twee-partijenstelsel, waarbij links en rechts tegen elkaar strijden om de macht.

Een vreemde gedachtegang. Want politieke stromingen kun je niet reduceren tot twee blokken. Zelfs in een districtenstelsel als in het Verenigd Koninkrijk zie je een veelheid aan partijen, waarvan er niet twee, maar drie stromingen relevant zijn. Dat zijn de sociaal-democraten, de conservatieven en de liberaal-democraten.

De conservatieven van Nederland zitten vooral in het CDA, die zich in de afgelopen jaren ontpopt heeft tot een duidelijke, conservatieve partij. De LPF, Geert Wilders en de SGP kun je ook tot dit kamp rekenen. Ook de Christen-Unie heeft tamelijk conservatieve trekken, maar vormt een positieve uitzondering in dit kamp omdat het daarnaast ook een erg sociale en groene partij is.

De sociaal-democratische en socialistische stroming wordt in Nederland vertegenwoordigd door de PvdA en de SP. GroenLinks wordt vaak in één adem genoemd, maar onderscheid zich van de andere twee omdat GroenLinks het juk van het socialisme al bij haar oprichting heeft afgeworpen. In zekere zin is GroenLinks zelfs een liberale partij (om nog preciezer te zijn, een libertaire partij), maar dan wel één met zeer uitgesproken sociale beginselen.

Dan blijft de liberaal-democratische stroming over. Van oorsprong hoort hier de VVD natuurlijk thuis, alhoewel de laatste tijd soms weinig van hun liberale, en in beginsel progressieve gedachtegoed meer is terug te vinden en de partij dreigt overgenomen te worden door rechtse rakkers die lak hebben aan de idealen van het liberalisme. Ook D’66 hoort in het liberale kamp thuis. Dat ze daar in dit kabinet weinig van waar weten te maken is spijtig. Vooral voor D’66 zelf.

Van Aartsen vindt zijn partij kennelijk de natuurlijke partner van het CDA. Hij ziet de VVD kennelijk als bondgenoot van de conservatieve CDA en zweert daarmee al zijn progressieve liberale beginselen voorgoed af. Voor het gemak neemt hij dezelfde beslissing ook meteen voor D’66.

Van Aartsen zet het liberalisme dus in de uitverkoop. Dat is niet goed voor de discussie over wat het liberale gedachtegoed nu precies inhoudt. Een discussie waar GroenLinks, vanuit het libertaire denken, soms een bijdrage aan levert door naast haar sociale uitgangspunten ook te hameren op individuele ontplooiing, emancipatie en het erkennen van individuele vrijheid en diversiteit.

Misschien bedoelde Van Aartsen het wel niet zo. Maar dan zou hij ook andere coalities dan met de conservatieven niet mogen uitsluiten. Er zijn immers meer smaken dan alleen ‘links’ en ‘rechts’. Je hebt ook nog zoiets als ‘progressief’ en ‘conservatief’, en daarin verschillen de liberalen nogal wat van het CDA. Het lijkt me dan ook onverstandig van Van Aartsen om samen met zijn huidige coalitiegenoten als één blok de verkiezingen in te gaan. Al is het maar omdat Van Aartsen zijn eigen VVD daarmee tekort doet.

Bewildered – wo 24 nov. 2004

Abdul-Jabbar van de Ven heeft in een uitzending van Andries Knevel (eo) gezegd dat hij het niet erg zou vinden als kamerlid Geert Wilders zou komen te overlijden. Maar liever niet door een terroristische aanslag. ‘Liever Kanker’, was zijn opvatting.

Ik geloof niet dat dit een doodsbedreiging is. Maar hopen dat iemand snel een natuurlijke dood sterft is natuurlijk niet vreselijk aardig. Ik ben het ook niet eens met Van de Ven. Want hoewel ik het over zo’n beetje alle dingen oneens ben met Wilders, vind ik niet dat hij het probleem is. Hij is de openbaring van een probleem, van een veel breder gevoel van onvrede en afkeer dat in de Nederlandse samenleving leeft tegen alles dat ruikt naar islam. De dood van Geert Wilders zou dat probleem op geen enkele manier doen verdwijnen. En zelfs al zou het wel helpen: iemand doodwensen om zijn mening getuigd van een grote intolerantie naar de vrijheid van meningsuiting. Ik respecteer het feit dat Van de Ven deze haatdragende opvatting hardop mag uitspreken, maar heb geen enkel respect voor zijn inhoudelijke mening. Ik wens Van de Ven echter geen kanker toe. Hooguit een vervelend griepje.

Veel frappanter vond ik dat Minister Donner meteen reageerde met de opmerking dat de media er verstandig had gedaan ‘deze extreme mening die niet representatief is voor de hele groep moslims een podium te bieden’. Daar heeft de samenleving op dit moment naar zijn mening namelijk geen behoefte aan. Nu is Van der Ven iemand die op een onbewaakt ogenblik iets heel doms gezegd heeft en dit later, nadat de storm was losgebarsten, in een verklaring heeft proberen toe te lichten. In zijn woorden: “Wat ik wel bedoelde is dat ik zeker niet zou treuren om zijn dood; of hij nu een hartaanval zou krijgen in zijn bed, of op een andere manier. Ik wens het hem zelfs niet toe met mijn tong of mijn pen; maar ik zou er niet om treuren, net zoals een groot deel van de Nederlandse bevolking er bijvoorbeeld niet om zou treuren (of zelfs diep van binnen blijdschap zou voelen) als Osama bin Laden morgen dood gevonden zou worden en zij hier achteraf kennis van nemen.” Ik ben geneigd hem wel te geloven. Enerzijds heeft hij een hartgrondige hekel aan Geert Wilders en vooral aan diens opvattingen, anderzijds snapt hij ook wel dat dit een moord of zelfs een doodswens niet rechtvaardigt. Donner daarentegen, zou een verstandig doorgewinterd politicus moeten zijn, die desondanks, en niet voor de eerste keer, laat doorschemeren dat wat hem betreft de media niet zomaar alles mogen uitzenden. Daarmee impliceert hij wat mij betreft dat dergelijke uitzendingen niet door de beugel kunnen, en dus eigenlijk nooit op tv te zien hadden mogen zijn. Het zoveelste CDA-pleidooi voor het aan banden leggen van de persvrijheid.

Ik vertrouw ze niet, die Christen-Democraten. Op een aantal punten kan ik het best met ze vinden, maar ik heb steeds het gevoel bedonderd te worden. Steeds bekruipt me het gevoel dat ze, als ze ook maar even de kans krijgen, zaken als euthanasie, abortuswetgeving, homohuwelijk en openbaar, niet-godsdienstig onderwijs zo snel mogelijk zullen terugdraaien. Het zijn en blijven conservatieven met een fundamenteel disrespect naar de individuele vrijheid. Alleen laten ze het achterste van hun tong niet zien. Wolven in schaapskleren wellicht. Dat gevoel bekruipt mij dus elke keer.

Dan liever een echte Christen, iemand van de Christen-Unie of de SGP. Want hoewel ik met de SGP over zo’n beetje alles van mening verschil en ik vind dat ze nogal een discutabele invulling geven aan begrippen als barmhartigheid, naastenliefde en rentmeesterschap, is hun mening in ieder geval glashelder. En de Christen-Unie dan. Ik geloof niet dat die partij homoseksualiteit ooit met diefstal heeft vergeleken. Een sterk kerkelijke partij met duidelijke opvattingen en respect naar andersdenkenden. Daar zou het CDA nog veen van kunnen leren.

Aan Pim – di 16 nov. 2004

Beste Pim,

Hierbij wil ik je feliciteren met je verkiezing tot de grootste Nederlander. Het is de tweede verkiezing die je postuum wint en dat mag best een prestatie heten. Ik vermoed dat je er daarboven smakelijk om zult lachen. Net als ik hier beneden.

Dat de uitslag er anders uit had gezien als alle stemmen geteld waren, vind ik niet zo belangrijk. Jij en ik weten net zo goed dat een heleboel mensen op het laatste moment op Willem van Oranje gestemd hebben, simpelweg omdat ze jou niet wilde laten winnen. Op dezelfde manier is Jamaï twee jaar geleden Idol geworden, alleen maar omdat veel mensen het Jim toentertijd niet gunden. Triest is dat, die afgunst.

Zelf ben ik één van de laatste Nederlanders die geen lijntje met je heeft. Desalniettemin probeer ik me voor te stellen hoe jij je overwinning ervaart. Ik vermoed enigszins meewarig. Je zult zelf wel inzien dat historisch gezien, je geen aanspraak kan maken op de titel ‘grootste Nederlander’. Ik neem aan dat jij, samen met Willem en Willem, de nummers twee en drie, aan de bar gelachen hebben om de hele situatie. Alhoewel ik me ook levendig kan voorstellen dat onze vader des vaderlands er de humor net iets minder goed van kan inzien dan jij. Je kan de Oranjes van veel beschuldigen, maar niet van het hebben van een gevoel voor humor; althans, niet van de Oranjes die ik ken.

Heeft Theo je nog gefeliciteerd? Of is ‘ie, na het bekend worden van de uitslag, een tirade begonnen waarin gans de bevolking van Nederland wordt uitgemaakt voor dom, kinderneukend stemvee?

Ons landje heeft de laatste tijd heel wat te verduren. Sinds jou vertrek is de situatie er hier niet beter op geworden. Maar hoewel je ons te vroeg bent ontvallen, moet je er misschien ook maar blij om zijn. Terwijl de ene na de andere bekende of belangrijke Nederlander van z’n sokkel wordt getrokken, kun jij nooit meer van je voetstuk vallen. Doodgaan op je hoogtepunt, bij voorkeur door toedoen van een ander. Net als John Lennon is een groot gedeelte van je succes daarop berust. Maar ik gun het je van harte.

Het meest trieste vind ik dat de mensen die dankzij jou inspanningen nu op het regeringspluche zitten in jouw naam je eigen idealen in rap tempo verkwanselen. En dan bedoel ik niet de LPF, want eerlijk is eerlijk, ik kan nog best respect opbrengen voor sommige LPF’ers, vooral Eerdmans. Nee, ik bedoel dat enge, gereformeerde zootje van Balkenende en Donner. Bij elke gelegenheid proberen ze onze seculiere staat, de scheiding van kerk en staat die ook jij zo hoog had zitten, ongedaan te maken en proberen ze de criticasters van het geloof monddood te maken. Waarschijnlijk omdat ze dondersgoed beseffen dat zij, als christenen, minstens net zoveel bloed aan hun handen hebben als de eerste de beste moslimfundamentalist. Je noemde het gereformeerde volksdeel niet voor niets pathologische leugenaars.

Vanaf deze plek wens ik je het beste, Pim. En hoewel we het over een heleboel dingen niet snel eens zouden worden, blijf ik het jammer vinden dat we die zaken nooit eens aan de borreltafel hebben kunnen bespreken. Jij met een rood wijntje en een Justis van Maurik, ikzelf aan een potje bier met een zware Brandaris. Het ga je goed. En hou je Theo een beetje in de gaten. Ik kan me voorstellen dat de grote baas op een gegeven moment een beetje ziek wordt van al die beledigingen in zijn richting. Het lijkt me toch nogal gevaarlijk om in de hemel vrijelijk je mening te verkondigen. Misschien wel net zo gevaarlijk als hier in Nederland helaas is gebleken.

Veel liefs,

Selçuk Akinci

Antihomomanifest – wo 10 nov. 2004

Op www.elqalem.nl staat een anti-homomanifest te lezen. Er is de afgelopen dagen al heel wat over te doen geweest in de media. Aanvankelijk zou het gisteren, de dag van de crematie van Theo van Gogh, onthuld worden, maar ‘uit respect’ hebben de redacteuren van de site het een dag uitgesteld.

Je kunt je de reacties in de pers wel voorstellen. Woedend was iedereen. Het feit dat inwoners van Nederland niet kunnen accepteren dat homosexualiteit in Nederland gewoon wordt toegestaan, was een teken dat de integratie mislukt was, bla bla bla.

Pamflettenschrijver Jabri heeft een kunststukje afgeleverd. Het enige dat in het pamflet staat is dat Jabri ziek wordt van al die extravagante homo’s die in het straatbeeld met hun homosexualiteit lopen te koketteren. Wees homosexueel, maar doe dat thuis, is kortweg zijn stelling. Geen Gay-parade’s meer, geen zoenende jongens op straat en geen versierpogingen aan zijn adres. Uiteraard vat heel Nederland dit op als een teken dat de integratie volstrekt is mislukt, dat Jabri een extremist is en, eigenlijk, dat al die geitenneukers (om de terminologie van Van Gogh maar te gebruiken) zo snel mogelijk het land uitgezet moeten worden. Daarbij vergeten ze even dat zo’n beetje half Nederland er exact dezelfde mening op nahoudt. Maar dan niet met de Islam als achtergrond, maar de Bijbel (kent U het abjecte Bijbelboek Leviticus nog?) of gewoon omdat ze zoenende mannen gewoon enorm smerig vinden. Eigenlijk is Jabri dus enorm geïntegreerd. Hij is net zo fout als de rest van Nederland, maar dan minder hypocriet. Hij erkent het ten minste. En daarnaast heeft hij zelfs homosexuele vrienden.

Wat ik daarnaast erg sterk vindt, is de manier waarop Jabri de publiciteit heeft gezocht. Eerst op de dag van de moord de site op zwart zetten vanwege vermeende bedreigingen aan het adres van de makers van de site (uhuh), daarna aankondigen dat je de presentatie van een anti-homomanifest uitstelt omdat je dat niet tegelijk wilt laten vallen met de crematie van Van Gogh (tuurlijk) en daarmee zoveel aandacht weten te trekken dat de dag erna iedereen op je site kijkt wat voor pamflet het wel niet is. Iets wat niemand gedaan zou hebben op het moment dat de site vanwege die vermeende dreigementen een week eerder niet op zwart was gegaan.

Theo zou er trots op zijn (althans, dat kan ik me goed voorstellen. Zeker weten doe ik het niet want ik heb Theo nooit persoonlijk ontmoet, net zoals al die andere mensen die straks allemaal een lijntje met Theo hebben): de perfecte manier om je eigen vrije mening zo wijd mogelijk te verspreiden. Vestig de aandacht op je, maak een statement, beledig en passant een paar minderheden en maak je punt. Jabri is het voorlopige toppunt van Marokkaanse integratie. Geen geweld, maar meningen. El Qalem betekent volgens mij ‘de pen’ en da’s dus niet voor niets. Ik ben er enorm voor dat hij in Nederland de mogelijkheid heeft om meningen te verkondigen waar ik het schurft aan heb.

Want, voor de duidelijkheid, zijn mening kunnen ze wat mij betreft het beste verwerken in een lekkere kouskous. Want als ik een leuke jongen wil zoenen, al dan niet op straat, dan ga ik net zo vrijelijk mijn gang als Jabri met zijn mening. Hooguit zal ik Jabri netjes mijn opinie op zijn mening geven door bedeesd mijn lange middelvinger aan hem te laten zien, maar daar houd het ongeveer bij op. En dat Jabri niet gediend is van relnichten in strings, die zomers het straatbeeld kleuren, kan ik me prima voorstellen. Mijn idee zou het ook niet zijn. Maar zolang moslima’s zich in Nederland zomer of winter in een dikke jas met daaronder een trui, drie onderjurken, wollen sokken en een burka (dit is slechts een voorbeeld, ik wil echt niet alle moslima’s over één kam te scheren) mogen hijsen, dan moet Jabri toch echt maar accepteren dat die nichten ook gewoon buiten in de zon hun nichterigheid mogen uitdragen.

Met groet,
Selçuk