- Willem en Lot (VPRO)
Kindertelevisie is leuk. Althans, sommige kindertelevisie. Want ook in kindertelevisieland wordt er tegenwoordig een hoop troep gemaakt. Maar goede kindertelevisie is er dus ook. Opvallend vaak van de VPRO.
Tijdens mijn kinderjaren was er niet zo heel veel kindertelevisie. Er was überhaupt niet zoveel televisie, er waren immers maar twee netten, waarvan Nederland twee meestal ook pas rond een uur of 8 ‘s avonds begon met uitzenden.
Qua kindertelevisie was er in Nederland niet veel meer dan Sesamstraat, de Familie Knots en De Film van Ome Willem. Gelukkig konden we in Breda ook de Belg ontvangen, zodat ik ook nog naar programma’s als Het Liegebeest, Merlina, Carolientje en Kapitein Snorrebaard en het Spookjestheater kon kijken.
Ergens halverwege de jaren ‘80 kwam de grote omwenteling, toen de VPRO met de Drie Dikke Dames een zondagochtend vol kindeprogramma’s begon uit te zenden. Met in mijn ogen legendarische programma’s als De Broertjes, Rembo en Rembo, De Freules, Theo en Thea en niet te vergeten Purno de Purno. Daarmee zette de VPRO de standaard voor kindertelevisie van niveau.
Ik ben de kindertelevisie inmiddels wel ontgroeid. Tot ik onlangs per ongeluk een aflevering van Ik Ben Willem zag. Een werkelijk geniale serie die kan tippen aan het niveau van De Daltons. Ik kan het iedere volwassene aanraden.