Homo Pedilusor – za 20 dec. 2008

NAC viert de overwinning - foto: WFA
NAC viert de overwinning - foto: WFA

De ambtenaren die jarenlang aan de opening van de Haven hebben gewerkt, werden getrakteerd op een avondje NAC. Een kleine delegatie raadsleden, waaronder ik, vergezelden hen.

Behalve het onvermijdelijke netwerken wat daar nu eenmaal bij hoort, was ik getuige van een prachtige overwinning van de geelzwarten. En dus zakte ik na afloop van de wedstrijd nog even naar de gracht om daar met mijn broer en zijn vrouw, trouwe bezoekers van Vak G, een pintje te vatten.

Weer wat later nam ik nog even een kijkje in de bestuurskamer, waar op dat moment 3fm-dj Gerard Ekdom probeerde geld bij elkaar te sprokkelen door handen te schudden. Per geschudde hand doneert kabelmaatschappij Ziggo een euro aan Serious Request. En dus kreeg hij van mij een linker, en een rechterhand. Voor de mensen die zich afvragen hoe dat allemaal bijgehouden werd: achter Gerard liep een man met een teller. Eerlijk is eerlijk, ik herkende Ekdom, als trouwe 3fm-luisteraar, pas nadat hij begon te praten aan zijn stem. iets wat hem, als echte radioman, dan weer enorm deugd deed.

Nu geloof ik dat ik ergens aan het einde van de avond ook nog met een voetballer heb gesproken en ik meen me zelfs te herinneren dat het Tim Gillissen was. Hoe dan ook iemand met weinig wedstrijden op zijn naam. Maar vast nog altijd een stuk meer dan ik, denk ik dan meteen weer.

Homo Pedifolle Ludens – za 27 sept. 2008

nac-sjaal

Ik had drie opties. Ik mocht weigeren, ik mocht op de kleine passen of ik mocht in plaats van mijn schoonzus mee naar de wedstrijd van NAC. Puur uit beleefdheid bood ik nog aan om op te passen, maar dat hoefde gelukkig niet.

Mijn broer en zijn vrouw hebben beiden een seizoenkaart voor Vak G. Vak G is, laat ik mij netjes uitdrukken, het vak van de harde kern. En laten we wel wezen, de ultieme voetbalervaring kun je alleen maar meemaken in een vak waarbij je altijd wel het risico loopt een knokpart…, ik bedoel, meningsverschil mee te maken.

En dus ging ik met mijn broer naar de wedstrijd NAC – Heereveen. Waar ik getuige was van een wonderbaarlijke metamorfose. En dan heb ik het even niet over het feit dat NAC de wedstrijd won, laten we eerlijk zijn, dat maken we de laatste tijd wel vaker mee in Breda, nee mijn broer onderging zelf een metamorfose.

De gedaanteverandering was er één die je wel eens ziet wanneer je voor het eerst bij iemand in de auto stapt. Plots blijkt de zo zachtmoedige persoon die je zo goed dacht te kennen, ineens te veranderen in een egocentrisch verkeersmonster. Evenzo bij mijn broer, doorgaans toch een tamelijk rustige en vriendelijke jongen. Broerlief begon te schreeuwen, te schelden en te tieren. Als het aan hem gelegen had, was de scheidsrechter die avond al tien keer in de singel gedumpt. Nu moet ik zeggen dat ook ik de indruk had dat de scheids nogal duidelijk in het voordeel van de tegenstander floot, maar mijn broer wist, met bijbehorende stemverheffing, werkelijk elke beslissing in twijfel te trekken. En, wellicht ten overvloede, ook de grensrechter had natuurlijk het gezichtsvermogen van de kont van een stekeblind paard.

Dat NAC uiteindelijk toch met 4-2 gewonnen heeft, mag, gezien het commentaar van mijn broer, dan ook alleszins een wonder genoemd worden. En ik heb me negentig minuten lang kostelijk vermaakt.

Homo Perdens – za 21 juni 2008

Ja, goed, we hadden dan misschien wel een reünie gepland. En één van de vrienden moest ergens in Zevenbergen optreden met z’n nieuwe bandje en het was de bedoeling dat we allemaal zouden gaan luisteren. Maar ja, Nederland moest spelen. Dus dat ze dat vast ook wel zonder mij konden doen.

Ik was er goed voor gaan zitten in de Boulevard. Thuis een goede bodem van rijst en oesterzwammen neergelegd om vervolgens met gezwinde spoed in de Boulevard een aantal witbiertjes naar binnen te werken. Homo zijn is leuk, maar het blijft voetbal hè. Dus een beetje testosteron graag.

De aanvankelijk goede bui zwakte snel af bij het zien van de eerste helft. Iets met deuken die niet in het spreekwoordelijke pakje boter geslagen werden. En toen na de rust de Russen hun eerste doelpunt zetten, leek alle hoop verloren. Dit Oranje ging het niet halen.

Even kwam de hoop terug, toen Van Nistelrooy nog een gelijkmaker wist te scoren. Even stonden we schrap en kon de wedstrijd weer alle kanten op. Maar Oranje kreeg de geest niet. In de verlenging was het over en uit.

Wat doe je dan, als homo? Precies, je deelt het verdriet van je medekijkers, troost hen en geeft alle knappe hetero’s in de kroeg een dikke en intense knuffel. Gewoon, omdat het kan.

Homo Fortunatus – vr 20 juni 2008

Portemonnee

Ik had een onverwachte vrije dag. Ik was aanvankelijk van plan om deze vrijdag in Utrecht nog wat te werken. Maar aangezien ik mijn portemonnee de avond ervoor was verloren, kon ik nergens heen.

Nu had dit allemaal heel dramatisch af kunnen lopen. Want los van de vijftig euro contant bevatte de portemonnee ook mijn NS-jaarkaart, twee bankpassen, een creditcard en toegangspassen van diverse gebouwen. De portemonnee in kwestie was echter teruggevonden door de barman, die me na sluitingstijd per SMS verwittigde van het feit dat ik het ding 1) kwijt was en dat het 2) weer was gevonden, nog voordat ik zelf wist dat ik ‘m kwijt was. Daar kwam ik de volgende ochtend bij lezing van de sms immers pas achter.

Aangezien de Boulevard pas om vier uur ‘s middags open gaat, besloot ik zo goed en zo kwaad als het ging thuis maar te werken. Ik moest nog wat voorbereidingen doen voor een actie bij Natuur en Milieu. Om vervolgens ‘s avonds, in dezelfde kroeg waar ik de portemonnee verloren was en ik hem enkele uren eerder had opgehaald, op klein beeldscherm en zonder geluid de wedstrijd tussen Kroatië en Turkije te zien. Waarvan uiteindelijk vooral het laatste kwartier de moeite waard was.

Voor de orde: ik heb niet meegetoeterd.

Homo Humilis – di 17 juni 2008

Oranje knuffelt

De Boulevard is selectief in zijn activiteiten. EK-wedstrijden worden alleen op grootbeeld vertoond als Oranje meespeelt. En dankzij het onnavolgbare beleid van onze burgemeester zijn de klanten genoodzaakt uit plastic te drinken.

Het restaurant is op deze dagen gesloten vanwege een hardnekkig gebrek aan klandizie. En de toiletten zijn onbereikbaar omdat de ingang wordt geblokkeerd door een groot wit doek. Iemand die tijdens de wedstrijd moet plassen, zal tot de rust moeten wachten of wordt vriendelijk naar de buren verwezen.

Overige bijzonderheden: de mededeling op de flyer dat het café ‘geheel oranje is ingericht’, slaat op drie miniscule oranje plantjes op het barblad en twee waxinelichtjes in oranje houder die normaal op het terras staan. De rest van het café is standaard nicotinebruin.

Tot slot: in de kroeg wordt slechts bescheiden gejuicht, kent niemand de tekst van Wolter Kroes en reageert er amper iemand wanneer ik keihard ‘Holland’ schreeuw.Voor het overige is elke oranje uitdossing toegestaan, met uitzondering van trom-petten, indianentooien en andere hoofddeksels die zich hinderlijk in het beeld bevinden.

Toeschouwers in de Boulevard zijn eigenlijk mensen die mee willen in de oranjehysterie, zonder al te opstandig mee te hoeven doen in de massale oranjehysterie.

Homo Fanaticus – ma 16 juni 2008

feestende Turken

In een vrijwel uitgestorven Beyerd volgde ik op zondagavond vanaf een klein schermpje de wedstrijd Tsjechië tegen Turkije. Een vrij saaie wedstrijd, die sommigen al een kwartier voor het einde wilden uitzetten. Dat zou jammer geweest zijn.

In dat laatste kwartier vielen nog drie doelpunten en een rode kaart, waarmee de Turken zich terugwerkten naar een 3-2 voorsprong. Einde Tsjechië.

60 seconden, zei de barman toen de scheidsrechter de wedstrijd had afgefloten. In hij had gelijk. Binnen zestig seconden reden de eerste Turken al toeterend door de stad. Wat dat betreft mag je blij zijn met het integratieproces: in de Turkse dorpen zouden ze ook met geweren in de lucht geschoten hebben.

Toen het vaste groepje personeelsleden van de Griek binnenkwam voor hun wekelijkse potje Biljart en het vriendelijke ‘goedenavond’ werd beantwoord met ‘noem je dit een goede avond?’, besloot ik ze maar een rondje te doen. Namens heel Turkije.

Homo Ardens – vr 13 juni 2008

Oranje - Foto: ANP - Koen van Weezel

„Holland… Holland”. Om stipt kwart voor negen stond ik in de Boulevard. Ontsnappen is niet mogelijk en dus besloot ik me maar helemaal onder te dompelen in het Oranjegebeuren. If you can’t beat them, join them.

En dus vond ik het stiekem eigenlijk wel fantastisch toen tijdens mijn eerste biertje ook het eerste doelpunt viel. En vond ik de tweede treffer, het langzaam over de lijn rollende balletje van Van Persie, wellicht nogal lullig, maar daardoor niet minder prettig. En vond ik het doelpunt van Henry op zich best mooi, maar niet persé nodig, al kan ik me herinneren dat ik iets mompelde in de trant van ‘je moet die Fransen ook wat gunnen.’ Je moet ze echter ook niet teveel gunnen, dus goed dat we (let hier op het gebruik van de derde persoon meervoud!) ze een minuut later even duidelijk maakten hoe de verhoudingen waren.

Dat Sneijder vervolgens net voor het eindsignaal nog even op meesterlijke wijze een vierde doelpunt scoort, is natuurlijk helemaal fantastisch. Vrijdag de dertiende? Voor de Fransen, ja.

Gelukkig heb ik helemaal geen verstand van voetbal. Anders had ik, net als iedereen, de afgelopen maanden waarschijnlijk ook zo lopen zeiken op Van Basten. En dan had ik nu mijn woorden terug moeten nemen. En daar hebben politici een hekel aan.

Homo Spectans (2) – ma 9 juni 2008

Het voordeel van het EK is dat de vergaderingen korter en efficiënter zijn. Vrijwel iedereen wil de wedstrijden van Oranje zien en dat is bij GroenLinks geen uitzondering.

„Of we niet eerder konden beginnen”, probeerden enkele fractiegenoten. Maar ik ben Gekke Henkie niet. Wie snel thuis wil zijn moet korter praten, niet eerder beginnen. Het leek me wel een aardig experiment.

Dus toen iedereen ruim voor het begin van de tweede helft – toen de vergadering al twee maal ruw was onderbroken door het gejuich vanaf de Grote Markt – onderweg naar huis, vrienden of kroeg was, deed ik op mijn gemak de afwas en liep ik naar de Boulevard. Ik ging ervan uit dat dit alternatieve café wel gevrijwaard zou zijn van voetbal.

Helaas bleek ook hier de helft van de aanwezigen uitgedost in veel te grote oranje broeken en pluchen hoeden met belletjes. Ik blijf me erover verbazen over de infantiliserende werking die voetbal op mensen kan hebben.

Er zat niets anders op dan me er bij neer te leggen en ‘oeh’ en ‘aah’ te roepen bij elk moment waarop de bal ook maar in de buurt van het Nederlandse doel kwam.

Hup Holland Hup.

Homo Spectans (1) – zo 8 juni 2008

EK 2008

Het was rustig in Café de Beyerd. Sterker nog, op het personeel en een tweetal gasten na was het uitgestorven.

„hè hè, eindelijk rust” zei ik bij binnenkomst.

„Nee hoor”, riep Marius van achter de bar. „De rust is net afgelopen.”

Ik moest er nog even aan wennen dat het EK al weer begonnen was.

Homo Superbus – wo 4 juni 2008

Oranje

De Tweede Kamerfractie van GroenLinks is ernstig verdeeld. Dat komt door een verbouwing. Een deel van de medewerkers en kamerleden moet daardoor tijdelijk elders in het gebouw werken.

En dus zitten het secretariaat, de publieksdienst, een aantal beleidsmedewerkers en het Kamerlid Tofik Dibi ineens op de gang naast Rita Verdonk. Een gang die, vanwege het aanstaande EK, door het secretariaat volgehangen is met oranje vlaggetjes.

Je zou denken dat dat een band schept. Maar Rita schijnt helemaal bepaald not amused te zijn met die oranje vlaggetjes en heeft al gevraagd wanneer ze weggaan. En dat vond ik vreemd. Kennelijk is Rita Verdonk helemaal niet zo trots op Nederland.